محمدحسین کرمی - استاد زبان و ادبیات فارسی.دانشگاه شیراز.شیراز.ایران
علی مظاهری رودبالی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی.دانشگاه شیراز.شیراز.ایران

 صائب تبریزی به عنوان نماینده­ی سبکی که به تازه­گویی و طرز نو و ابتکار شهرت دارد، یکی از برجسته­ترین شاعران غزل­گوی ایران است که در میانه­ی دو جریان اصلی سبک هندی قرار دارد : شاعران عامی وکم سواد و سبک ساده و روان و شاعران هندی و زبان دشوار...از اواخر قرن دهم، شعر فارسی به سوی یک دشواری معما گونه پیش می رود که غالب ابهامات شعری، حاصل دستکاری­های زبانی و هنجارگریزی­های معنایی است که از رهگذر تلاش در کشف روابط تازه و ایجاد تصاویر پارادوکسی حاصل می شود. ابهام در شعر صائب تبریزی از نوع ابهامات شعری شاعرانی مانند حافظ و مولانا نیست ،زیرا ابهام در شعر این شاعران بیشتر به دلیل وسعت معناست ، همچنین با ابهامات شعری شاعرانی چون انوری و خاقانی متفاوت است،چرا که دشواری شعر آنان بر اثر ورود اطلاعات علمی ،فلسفی،تاریخی،دینی و غیره می باشد و فهم آن مستلزم دانستن مقدمات است.مقاله­ی حاضر به بررسی عوامل ابهام آفرین شعر صائب با تاکید بر عوامل هنری می­پردازد. تعمد صائب در ایجاد بعضی از ابهامات و در عین حال زیبایی­های شعری به همراه تحلیل علت­های ابهام شعر صائب، از یافته­های این مقاله است .

ابهام شعری, تازه گویی, دیریابی, سبک هندی, صائب تبریزی, طرز نو, معنی بیگانه