نقش اسطوره ای گناه نخستین در متون ادبی

در متون ادبی گذشته برخی شخصیت های بزرگ مرتکب گناهی می شوند که سبب تنزل مقام یا مرگ آن ها می شود، اما همچنان اهمیت گذشته خود را حفظ می کنند. جمع این ناسازها مبتنی بر اندیشه ای کهن درباره آفرینش است. آفریننده، نخست یک انسان (پیش نمونه) خلق کرده است. این انسان به دست نیروی شر (اهریمن) باید کشته شود تا باقی انسان ها از تجزیه او به وجود آیند. در روزگار ثبت و نگارش این اندیشه، برخی جابه جایی های اساطیری صورت گرفته است؛ مرگ انسان گاه به صورت اخراج از بهشت یا تنزل مقام تغییر کرده است همچنین ضرورت اتفاق این حادثه به صورت ارتکاب گناه بیان شده است. این گناه، برای خلق انسان ناخواسته، اما ضروری است و در تفسیر متون دینی نیز به تفصیل بازتاب یافته است و معصیتی خوانده شده که مستوجب جزاست. این تلقی، برخی تناقض ها و اختلاف نظرها را پدید آورده است، و این مقاله در پی آن است که با تکیه بر ژرف ساخت اسطوره آفرینش تناقض ها را به وحدت نزدیک سازد.

کلیدواژه ها:

آدم ، آفرینش ، اهریمن ، گناه نخستین ، نمونه نخستین انسان