راحله بهرامی - کارشناس ارشد روانپرستاری دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج ، ایران
طلیعه خلیفی - مربی، گروه روانپرستاری دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران

تاب آوری در خانواده، به الگوی رفتاری انعطاف پذیر و رشدیافته ی رفتاری مراقبان مددجویان، در مواجهه با مصائب و چالش های پیش آمده با مددجوی تحت مراقبت، اطلاق میگردد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزش روان شناختی بر تاب آوری مراقبان مددجویان مبتلا به اختلال دوقطبی بستری در مرکز پزشکی آموزشی و درمانی قدس شهر سنندج انجام گرفته است. مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در پاییز و زمستان سال ۱۳۹۸ در مورد ۶۴ مراقب خانوادگی مددجویان مبتلا به اختلال دوقطبی بستری در مرکز پزشکی آموزشی و درمانی قدس شهر سنندج، انجام شد. نمونه گیری به شیوه ی در دسترس انجام گرفت. قبل از مطالعه از مراقبان خواسته شد که فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه تاب آوری کانر- دیویدسون )CD-RISC( را تکمیل کنند. مراقبان گروه مداخله در هفت گروه ۴ تا ۵ نفره، آموزش روانشناختی را طی ۴ جلسه، به صورت هفته ای یک بار ، در مدت زمان ۴۵ تا۶۰ دقیقه دریافت نمودند. پس از گذشت ۴ هفته از مداخله مجددا پرسشنامه ها تکمیل شد. گروه کنترل ، برنامه ای جز برنامه آموزش معمول بیمارستان دریافت نکرد و همانند گروه مداخله پس آزمون در مورد آنان نیز اجرا شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه مداخله و کنترل از نظر توزیع متغیرهای زمینه ای تفاوتی وجود نداشت. نمره پیش آزمون تاب آوری دو گروه کنترل و مداخله نیز از نظر آماری اختلاف معنیداری با هم نداشتند .)p = ۰/۵۹( مقایسه نمره ی تاب آوری در مراحل پیش آزمون و پس آزمون در هر گروه به صورت جداگانه نیز ، نشان میدهد که، نمره تاب آوری در مراحل پیش آزمون و پس آزمون در گروه کنترل اختلاف آماری معنیداری با هم نداشتند )p=۰/۱۱(، در حالی که افزایش آماری معناداری در مرحله ی پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه مداخله مشاهده شد.)p>۰/۰۰۱( نتایج مطالعه حاضر نشان دادآموزش روان شناختی بر تاب آوری مراقبان مددجویان مبتلا به اختلال دوقطبی تاثیرگذار است.

آموزش روانشناختی، تاب آوری ، مراقبان خانوادگی، مددجو، اختلال دوقطبی