اثربخشی یادگیری خودراهبر بر خودکارآمدی فردی دانش آموزان مقطع ابتدایی

یادگیری خودراهبر می تواند عاملی اثر گذار بر تقویت خودکارآمدی فردی فراگیران باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی یادگیری خودراهبر بر خودکارآمدی فردی دانش آموزان مقطع ابتدایی دوره ی دوم ، پایه ی ششم انجام شد. روش این پژوهش از نوع شبه آزمایشی می باشد) طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل( .جامعه ی آماری همه ی دانش آموزان ابتدایی منطقه ی سردشت در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹است.که به روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر ۱۵( نفرگروه کنترل و۱۵ نفرگروه آزمایش ( از بین آنها انتخاب شد.گروه ۱۵ نفری آزمایش در معرض بسته ی آموزشی یادگیری خودراهبر در طول یک ماه در ۱۳جلسه ی ۱ ساعته قرار گرفتند. ابزار این پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر))۱۹۸۲ و پرسشنامه یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران))۲۰۱۳است. روش تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۳ است.که در تجزیه و تحلیل آمار توصیفی )میانگین ، انحراف معیار( و در آمار استنباطی از کوواریانس)آنکوا( استفاده شد. نتایج بررسی فرضیات مشخص کرد که بسته ی آموزشی یادگیری خودراهبر بر خودکارآمدی فردی فراگیران تاثیر گذار بوده است. به علاوه نتیجه ی کلی این پژوهش بیانگر آن است که آموزش یادگیری خودراهبر بر خودکار آمدی فردی فراگیران موثر است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی فردی ، یادگیری خودراهبر