فرشته محمدی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشکده روان شناسی وعلوم تربیتی دانشگاه تهران
مرضیه حاتمی ماربینی - کارشناسی ارشد مترجمی زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان واحد خوراسگان

بازی درمانی کاربرد موقعیتهای بازی در یک زمینه درمانی است. بازی درمانی شرایطی را فراهم می کند تا کودکان بتوانند با استفاده از روش های سالم احساسات و هیجانات خود را کشف کنند و آنها را بروز دهند. این کار میتواند به صورت فردی و گروهی انجام شود. در بازی درمانی، مشاور به عنوان درمانگر است اما این کار توسط والدین نیز میتواند صورت گیرد که تاثیر آن کمتر خواهد بود.هدف پژوهش حاضر بررسی نقش بازی درمانی در تقویت مهارت های یادگیری شناختی کودکان است. روش پژوهش حاضر ازنوع توصیفی-تحلیلی می باشد. کودکی که در جستجوی قدرت است، معمولا در بازی نقش رهبر، رئیس، فرمانده یا حتی نقش مدیر مدرسه را بازی میکند یا یک کودکپرخاشگر ممکن است در بازی، عروسکهایش را بزند یا اسباب بازیهایش را بشکند که ازطریق بازی درمانی می توان به بهبود آن کمک کرد. پرخاشگری به صورت مستقیم و غیرمستقیم در بازی کودک نمایان میشود. کودک پرخاشگر ممکن است به وسیله چاقو یا قیچی بر میز و اسباب بازیها حمله کرده و محیط را به یک میدان جنگ تبدیل کند. در واقع کودک دنیای خود را با اسباب بازیهایی که در دسترس دارد، فرافکنی میکند.از این رو می توان گفت که بازی در مانی هم در مهارت های یادگیری کودکان و هم در کنترل مهارت های اجتماعی کودکان نقش پررنگی دارد.

بازی درمانی، مهارت های یادگیری،یادگیری شناختی، کودکان