زهرا صرفی - استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه الزهرا سلام الله علیها- تهران
زینب پورکاویان - دانشجوی دکتری گروه علوم قرآن و حدیث- دانشکده الهیات دانشگاه الزهرا(س)- تهران- ایران

نفی فساد و مبارزه با آن لازمه تحقق عدالت است. حکومت علوی، مظهر حکومت عدلی است که در آن جایی برای مسامحه در برابر لغزش و فساد وجود ندارد. امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه السلام در مقام رهبر جامعه اسلامی، بر رعایت عدالت در کارگزاران خود نظارت داشتند و در برابر لغزش آن ها بی تفاوت نبودند. ایشان در ابتدا با درنظر گرفتن تدابیری، از خطا و فساد کارگزار پیشگیری می کردند؛ اما درصورت ارتکاب خطا و لغزش، با وی برخورد می کردند. پژوهش حاضر تلاش دارد تا با تحلیل مضمون نامه های نهج البلاغه خطاب به کارگزاران، به بررسی شیوه برخورد آن حضرت با کارگزارانی که از مسیر عدالت می لغزیدند، بپردازد. بر این اساس مضمون فراگیر شیوه برخورد با لغزش کارگزار در بخش نامه های نهج البلاغه، از سه مضمون سازمان دهنده اعتراض، ارشاد و عاقبت سوء تشکیل شده است که هر یک از مضامین پایه برخوردارند؛ ازجمله: امر به تقوا و آخرت-گرایی، بیان وظیفه و مسئولیت، خسران اخروی و دنیوی.

عدالت , کارگزاران , برخورد با لغزش , اعتراض , ارشاد