نقش رهبری حکمت محور بر انگیزه خدمت عمومی کارکنان با میانجیگری متغیرهای مبادله رهبر - پیرو و هویت یابی سازمان

     یکی از رویکردهای جدید در حوزه مدیریت و رهبری که اهمیت آن رو به افزایش است و می­تواند در برابر پیچیدگی ­های محیطی سازمان­ها به حل مسائل بپردازد، رهبری حکمت محور است. از آنجا که حکمت به عنوان اوج قضاوت عقلانی و اخلاقی، عامل موفقیت در سازمان است، لازمه بکارگیری آن، استفاده از دانش ویژه برای زمینه ­ای خاص است. لذا  هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر رهبری حکمت­ محور بر انگیزه خدمت عمومی کارکنان با نقش میانجی مبادله رهبر - پیرو و هویت یابی سازمانی در دانشگاه زابل است. روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر اجرا توصیفی- پیمایشی با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه زابل به تعداد ۴۸۰ نفر می باشد و نمونه آماری بر اساس جدول کرجسی و مورگان برابر با ۲۱۴ نفر و به روش تصادفی ساده برآورد گردید. جهت جمع آوری داده های بخش میدانی از پرسشنامه های رهبری حکمت محور  برگرفته از مدل رحمانی و همکاران(۲۰۱۸)، انگیزه خدمت عمومی پری(۲۰۰۰)، مبادله رهبر- پیرو لیدن و ماسلین(۱۹۹۸) و هویت یابی سازمانی میلر و همکاران(۲۰۰۰) استفاده گردید که روایی صوری و محتوایی ابزارها توسط صاحبنظران و روایی سازه به روش تحلیل عاملی تاییدی و پایایی ابزارها نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS ۲۳ و Smart PLS استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن است که متغیرهای مبادله رهبر – پیرو و هویت یابی سازمانی در رابطه رهبری حکمت محور و انگیزه خدمت عمومی نقش میانجی دارد .

کلیدواژه ها:

رهبری حکمت محور ، انگیزه خدمت عمومی ، مبادله رهبر - پیرو ، هویت یابی سازمانی ، دانشگاه زابل