تاثیر استفاده از لاکتوفرین و Lactobacillus rhamnosus PTCC ۱۶۳۷ در جیره غذایی بر برخی از شاخص های فیزیولوژیک و بافت روده و تخمدان ماهی مولد ماده کاراس طلایی (Carassius auratus)
عنوان مقاله: تاثیر استفاده از لاکتوفرین و Lactobacillus rhamnosus PTCC ۱۶۳۷ در جیره غذایی بر برخی از شاخص های فیزیولوژیک و بافت روده و تخمدان ماهی مولد ماده کاراس طلایی (Carassius auratus)
شناسه ملی مقاله: JR_AEJO-9-2_022
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_AEJO-9-2_022
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
حمیدرضا احمدنیای مطلق - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، صندوق پستی: ۴۸۷-۴۹۱۷۵
عبدالمجید حاجی مرادلو - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، صندوق پستی: ۴۸۷-۴۹۱۷۵
رسول قربانی - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، صندوق پستی: ۴۸۷-۴۹۱۷۵
ناصر آق - گروه شیلات، پژوهشکده مطالعات دریاچه ارومیه، دانشگاه ارومیه، صندوق پستی: ۱۶۵
خلاصه مقاله:
حمیدرضا احمدنیای مطلق - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، صندوق پستی: ۴۸۷-۴۹۱۷۵
عبدالمجید حاجی مرادلو - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، صندوق پستی: ۴۸۷-۴۹۱۷۵
رسول قربانی - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، صندوق پستی: ۴۸۷-۴۹۱۷۵
ناصر آق - گروه شیلات، پژوهشکده مطالعات دریاچه ارومیه، دانشگاه ارومیه، صندوق پستی: ۱۶۵
این مطالعه به منظور بررسی اثر استفاده از لاکتوفرین و Lactobacillus rhamnosus PTCC ۱۶۳۷ به مدت ۱۲۰ روز بر برخی شاخص های فیزیولوژیک مولدین ماده کاراس طلایی (Carassius auratus) (میانگین وزن ۰/۵۰±۱۲/۲۱ گرم) طراحی شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار اول: باکتری L. rhamnosus PTCC ۱۶۳۷ (و ۱۰۶باکتری در گرم جیره)، تیمار دوم: لاکتوفرین (۲۰۰ میلی گرم در کیلوگرم جیره)، تیمار سوم: تیمار ترکیبی L. rhamnosus PTCC ۱۶۳۷ (و۱۰۶ باکتری در گرم جیره) به همراه لاکتوفرین (۲۰۰ میلی گرم در کیلوگرم جیره) و شاهد (جیره غذایی بدون افزودنی) در سه تکرار بود. نتایج نشان داد شاخص های کبدی (۱/۰۲±۶/۰۵)و روده ای (۱/۰۷±۶/۹۷) به صورت معنی داری در تیمار یک افزایش یافت (۰۵ /۰>p). بالاترین درصد شاخص گنادی (۰/۸۲±۱۹/۵۸) در تیمار یک به دست آمد (۰/۰۵>p) مطالعات بافت شناسی روده نشان داد طول (۳۳۰ میکرومتر)، عرض (۱۰۹ میکرومتر) و مساحت (۱۱۲۹۴۶ میکرومتر مربع) سطح جذبی پرزهای روده در تیمار یک بیش تر از سایر تیمارهای آزمایشی بود (۰/۰۵>p). در پایان دوره آزمایش، تخمدان ماهیان شاهد، تیمار اول و دوم در مرحله V رسیدگی جنسی قرار داشتند درحالی که تیمار سوم در ابتدای مرحله IV جنسی قرار داشتند. با توجه به نتایج به دست آمده، استفاده از L. rhamnosus PTCC ۱۶۳۷ به دلیل افزایش سطح جذبی پرزهای روده، می تواند گزینه مناسبی جهت افزایش بهره وری غذایی در ماهی کاراس طلایی باشد.
کلمات کلیدی: کاراس طلایی, Lactobacillus rhamnosus PTCC ۱۶۳۷, لاکتوفرین, شاخص های فیزیولوژیک
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1307163/