احمد مطوری - دانشجوی کارشناسی ارشد حسابداری دانشگاه شهید بهشتی

حسابداری مکانیسم عملی مهمی است که توسط آن عملکرد شرکتها و تاثیر آن محاسبه می شود که برای مسئولیت شرکت ها درجهت حفظ سرمایه طبیعی مهم است. اگرچه شواهدی مبنی بر افزایش حسابداری و گزارشگری شرکت ها با توجه به جنبه هایسرمایهطبیعی وجود دارد اما چنین تلاش هایی هنوز نوپا است. این امر به این دلیل است که هدف و مفهوم حسابداری سرانهشرکتیکاملا" اثبات نشده است و تا حدی به این خاطر که ساختارهای نهادی و تشویقی موجود حساب کاملی از تاثیر سرمایهطبیعینمی دهد. در رابطه با این موضوع، این مقاله استدلال میکند که اساسا" لازم است سیستم های حسابداری و گزارشگری سرمایهطبیعیدو هدف مشخص را عملی کنند. اولین مورد به سمت نیازهای اطلاعاتی سهامداران معطوف شده و در رابطه با حمایت از انتقال بهسمت مدل های تجاری زیست محیطی پایدار است که به احتمال زیاد توسط ساختارهای بازاری موجود برآورده می شود. در مقابل،مورد دوم تایید می کند که دیدگاه سهامدار محور، سرمایه طبیعی را محدود میکند تا در صورت حفظ آن به صورت خصوصی برسهامداران تاثیر بگذارد که بعید است از حسابداری که به صرفه جویی در سرمایه طبیعی کمک می کند اطمینان حاصل کند. هدفدوم (تقویت پاسخگویی سرمایه طبیعی شرکت ها) بعید است توسط ساختارهای بازاری موجود برآورده شود که در عوض بهقانونگذاری نیاز دارد.

سرمایه طبیعی، حسابداری، پاسخگویی شرکت ها، استانداردهای حسابداری