مهدی خسروی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه زنجان
سیدحسن حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه زنجان
داوود افشاری - استادیار، دانشگاه زنجان

در این مقاله فرآیند جوش مقاومتی نقطه ای آلومینیوم بهینه سازی شده و نتایج بدست آمده بهینه سازی توسط الگوریتم ژنتیک، با نتایج بدست آمده توسط روش سطح پاسخ مقایسه شده است. باتوجه به استفاده روزافزون از آلیاژ های آلومینیمی در صنعت خودروسازی جهت کاهش وزن خودروها دستیابی به پارامترهای مناسب جوشکاری جهت اتصال بدنه دارای اهمیت بسیار زیادی می باشد. درواقع استحکام بدنه خودرو بطور مستقیم به کیفیت نقطه جوش های بدنه بستگی دارد. در این مقاله سه پارامتر ورودی فرآیند جوش مقاومتی نقطه ای که عبارتند از جریان جوشکاری، فشار الکترود و زمان جوشکاری درنظر گرفته شده اند. پارامترهای بخروجی بهینه سازی نیز استحکام برشی اتصال جوش و قطر دگمه جوش می باشند. جهت بهینه سازی از دو روش الگوریتم ژنتیک و روش پاسخ سطح استفاد شده است. جهت بدست آوردن خروجی های روش سطح پاسخ، از نرم افزارMinitab استفاده شده است. مقایسه میان نتایج بدست آمده نشان می دهد که خروجی هر دو روش بهینه سازی بسیار به یکدیگر نزدیک می باشد. در این پژوهش عدد بهینه سازی بدست آمده برای استحکام برشی توسط الگوریتم ژنتیک برابر است با ۵.۸ KN و نتیجه بهینه سازی بدست آمده توسط روش سطح پاسخ برابر با ۵.۶۶ KN میباشد.

بهینه سازی، استحکام برشی، الگوریتم ژنتیک، روش پاسخ سطح، قطر نقطه جوش