ساسان معتقد - استادیاردانشگاه صنعتی خاتم الانبیا بهبهان
مژگان خزاعی - دانشجوکارشناسی ارشد سازه دانشگاه صنعتی خاتم الانبیابهبهان
اکرم زنگنه - دانشجوکارشناسی ارشد سازه دانشگاه صنعتی خاتم الانبیابهبهان

از آنجا که مرسوم ترین فاکتور بیان جنبش نیرومند زمین، بزرگای آن است، سنجش تاثیر بزرگای زلزله در سطح عملکرد سازه ها می تواند به تعیین وضعیت سازه ها در زلزله کمک نماید. مسئله مهم در این میان این است که عملکرد سازه ها در زلزله های با بزرگای کم و بزرگای بالا الزام، مشابه نیست و رابطه مشخصی برای تخمین وضعیت سازه در زلزله های با بزرگای کم با استفاده از نتایج تحلیل بزرگای زیاد یا بلعکس وجود ندارد. با توجه به اهمیت حفظ جان در طرح سازهها، در اغلب تحلیل های لرزه ای در زلزله های با بزرگای بالا مورداستفاده قرار گرفته اند و عملکرد سازه ها در زلزله های با بزرگی کم تا حدی مغفول مانده است. این مقاله به ارزیابی سازه ها در زلزله های با بزرگای کم می پردازد. به این منظور از یک ساختمان بتنی با دیوار برشی که به دلیل شباهت به اکثریت سازه های موجود قابلیت بسط در منطقه را دارا می باشد، استفاده شده است و با ۳۱ زلزله در دو راستای افقی (جمعه ۶۲ تحلیل)، بین بزرگاهای ۴ تا ۶ تحت آنالیز دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی قرار گرفته است. از نرم افزار اپنسیس جهت مدلسازی و تحلیل استفاده شده است. جابجایی نسبی مجاز طبق آیین نامه فما ۳۵۶ در سطوح مختلف عملکرد برای قاب بتنی (دریفت تا ۱٪ سطح عملکرد IO ٪۱ تا ۲٪ سطح عملکرد LS و ۲٪ تا ۴٪ سطح عملکرد CP) به عنوان معیار آسیب پذیری استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که زلزله های با بزرگای کم و متوسط می توانند اثرات بسیار متفاوتی در محدوده IO تا LS در سازه ها داشته باشد.

نسبت دریفت، آنالیز دینامیکی تاریخچه زمانی، قاب بتنی با دیوار برشی