معصومه بحرکاظمی - گروه شیلات، واحد قائم شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائم‎ شهر، ایران
کاظم معماریان - گروه شیلات، واحد قائم شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائم‎ شهر، ایران
جابر نیک بخش - گروه شیلات، واحد قائم شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائم‎ شهر، ایران

این پژوهش به ­منظور مقایسه اثرات استفاده متوالی و متناوب از ۰/۲ درصد پربیوتیک میتودر غذای کپورمعمولی بر شاخص های رشد، ترکیب لاشه و شاخص های خون شناسی انجام شد. تعداد ۱۸۰ قطعه بچه ماهی با میانگین وزن ۰/۰۵±۶/۰۰ گرم به ­مدت ۶۰ روز تحت آزمایش قرار گرفتند. آزمایش شامل ۳ تیمار بود. تیمار ۱ به ­مدت ۶۰ روز غذای حاوی ۲ گرم پربیوتیک میتو در کیلوگرم غذا دریافت کرد. درحالی­ که تیمارهای ۲ و۳ همین غذا را به ­ترتیب با فواصل ۳ و ۷ روزه دریافت کردند. براساس نتایج، بیش ­ترین وزن نهایی، درصد افزایش وزن ،ضریب رشد ویژه و تولید خالص ماهی در تیمار ۱ به ­دست آمد که با تیمار ۲ تفاوت معنی دار نداشت (۰/۰۵P). در کل دوره پرورش تلفاتی در بین تیمارها مشاهده نشد. حداکثر میزان غذای خورده شده و شاخص کارایی پروتئین و کم ­ترین ضریب تبدیل غذایی با تفاوت معنی دار با سایر تیمارها نیز در تیمار ۱ اندازه ­گیری شد. هم ­چنین تفاوت معنی داری از نظر ارزش غذایی لاشه بین سه تیمار مشاهده نشد. تیمار۱ دارای بیش ­ترین تعداد گلبول قرمز و گلبول سفید و بیش­ ترین مقدار هموگلوبین و هماتوکریت بود که با تیمار ۲ تفاوت معنی دار نداشت. بنابراین تغذیه متناوب با پربیوتیک میتو با فواصل ۳ روزه، می تواند به­ جای تغذیه مستمر با پربیوتیک میتو در کپورمعمولی استفاده شود.

کپورمعمولی, پربیوتیک میتو, فاکتورهای خونی, ترکیب لاشه