اثربخشی آموزش فرزندپروری انعکاسی بر دلبستگی و استرس والدینی مادران صاحب کودکان ۳ تا ۶ سال

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش فرزندپروری انعکاسی بر دلبستگی و استرس والدینی مادران بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران صاحب فرزند ۳ تا ۶ سال مراجعه کننده به سراهای محله منطقه چهار شهر تهران بود، که با روش نمونه گیری دردسترس ۳۰ نفر از آنها انتخاب شده و با گمارش تصادفی و بطور مساوی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش علاوه بر برگه جمعیت شناختی شامل پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسال کولینز و رید(RASS) (۱۹۹۰) و شاخص استرس فرزندپروری - فرم کوتاه(PSI-SF) بود. برای گروه آزمایش آموزش فرزندپروری انعکاسی در ۱۰ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای مبتنی بر مدل کوپر و ردفرن (۲۰۱۶) اجرا شد، ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت بین گروهی در دلبستگی ایمن (۲۳/۷=F و ۰۱/۰ =p) و دلبستگی اجتنابی(۳۳/۴= F و ۰۵/۰ = p) معنادار می باشد ولی برای دلبستگی دوسوگرا(۵۲/۰= F و ۴۷/۰ = p) معنادار نمی باشد. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس یک متغیره نشان داد که تفاوت بین گروهی در استرس والدینی معنادار می باشد(۳۱/۹= F و ۰۰۶/۰ = p). به عبارتی نتیجه بدست آمده این بود که آموزش والدگری انعکاسی بر بهبود دلبستگی ایمن و اجتنابی و همچنین استرس والدینی مادران اثربخشی معناداری دارد. بنابراین می توان از آموزش فرزندپروری انعکاسی در جهت ترمیم دلبستگی مادر و کاهش استرس والدینی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

دلبستگی ، ایمن ، اجتنابی ، دوسوگرا ، فرزندپروری انعکاسی