محمدعلی مرادی - عضو هیئت علمی دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران

هدف این مقاله سنجش رابطه بین سرمایه کارآفرینی و تولید و رشد بخش صنعت ایران است. از نظریه های تابع تولید و مدل های رشد درونزا برای تبیین مبانی تابع تولید و مدل رشد بخش صنعت کشور  استفاده و مدل های تجربی شناسایی و تصریح می شود. از داده های سری زمانی دوره ۱۳۸۵-۱۳۵۳ بخش صنعت، استفاده و با به کارگیری تکنیک ARDL، روابط بلندمدت و کوتاه مدت بین متغیرهای تابع تولید و مدل رشد برآورد می شود. برای متغیر سرمایه کارآفرینی، از دو نماگر خویش فرمایان و کارفرمایان که عموما در ادبیات مطرح است، استفاده می شود. بخش صنعت کشور تایید می کند که رابطه بین کارآفرینی و ارزش افزوده بخش صنعت به صورت S شکل ملایم است، همچنین نظریه پورتر را تایید می کند. نتایج برآورد های مدل تابع تولید نشان می دهد که سرمایه سرانه کارآفرینی - محاسبه شده بر اساس نسبت کارفرمایان به اشتغال - بر تولید و رشد سرانه بخش صنعت از نظر آماری تاثیر مثبت و معناداری دارد و کشش تولیدی بلندمدت آن ۳۷/۰ درصد است. همچنین سرمایه انسانی و سرمایه فیزیکی سرانه تاثیر مثبت و معناداری بر تولید و رشد سرانه بخش صنعت دارد. در میان عوامل تولید، بیشترین تاثیرگذاری با کشش تولیدی ۵۴/۰ درصد به سرمایه انسانی و پس از آن به سرمایه کارآفرینی تعلق دارد. نتایج آزمون های علیت وجود رابطه یک طرفه از سمت سرمایه کارآفرینی بر تولید و رشد بخش صنعت را تایید می کنند.

سرمایه کارآفرینی, نظریه های رشد و کارآفرینی, تابع تولید, مدل رشد درونزا, سری زمانی, ایران