مقصود امیری - استاد، دانشگاه علامه طباطبائی.
سهیل عزیزی بروجردی - دانشجوی دکتری، دانشگاه علامه طباطبائی.
سید حامد پوربخش - دانشجوی دکتری، دانشگاه علامه طباطبائی.

در این مقاله، یک مسئله تخصیص اجزای مازاد (RAP) با هدف بیشینه سازی قابلیت اطمینان  و کمینه سازی هزینه های سیستم برای یک سیستم K از N بررسی می شود. در هر زیرسیستم ازبین استراتژی های جزتکی، اجزای موازی و اجزای آماده به کار سرد باید یک استراتژی انتخاب شود. همچنین، محدودیت های وزن و حجم قطعات نیز در طراحی این سیستم باید رعایت شوند. هر زیرسیستم باید حداقلK قطعه برای فعال شدن داشته باشد. برای حل مدل ارائه شده، پس از تشکیل کروموزوم اولیه، چهار الگوریتم متاهیوریستیک چندهدفه (MODE، NSGA-II، MOICA وPESA-II) بررسی شدند. الگوریتم های مذکور، به دو روش C (L,B) و تاپسیس با یکدیگر مقایسه شدند و پس از انجام بررسی ها، الگوریتم  NSGA IIبه عنوان الگوریتم برتر انتخاب و استفاده شد. درپایان، با بررسی جواب نهایی ارائه شده توسط الگوریتم­ها در وزن­های مختلف داده شده به توابع هدف توسط تاپسیس مشخص شد که بهترین جواب ها با بیشترین قابلیت اطمینان و کمترین هزینه، به استفاده بیشتر از استراتژی اجزای آماده به کار سرد مربوط است. درنتیجه، پیکربندی قطعات بیشتر به صورت اجزای آماده به کار سرد و ترکیب با استراتژی موازی یا تکی می­تواند شرایط بهتری را برای سیستم فراهم کند.

مسئله تخصیص اجزای مازاد, قابلیت اطمینان, بهینه سازی چندهدفه, مجموعه جواب پارتو, سیستم های K از N