کاربرد شبکه عصبی مصنوعی در مدل سازی و پیش بینی تغییرات کاربری اراضی شهر سردرود (۱۴۱۰-۱۳۶۳)
عنوان مقاله: کاربرد شبکه عصبی مصنوعی در مدل سازی و پیش بینی تغییرات کاربری اراضی شهر سردرود (۱۴۱۰-۱۳۶۳)
شناسه ملی مقاله: JR_GEOP-21-60_013
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_GEOP-21-60_013
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
حسن محمودزاده - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تبریز
خلاصه مقاله:
حسن محمودزاده - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تبریز
یک گام اساسی جهت مدیریت و برنامهریزی توسعه شهری و همچنین ارزیابی اثرات تجمعی آن بررسی و شبیهسازی توسعه فیزیکی شهر میباشد. هدف از این مطالعه، درک عوامل موثر در روند توسعه فیزیکی منطقه شهری سردرود با عنایت به مقوله توسعه فضایی پایدار شهری از بعد اکولوژیکی و حفظ شرایط زیست محیطی آن در دو دهه آتی میباشد. بدین منظور با استفاده از تصاویر ماهوارهای چندزمانه لندست ۵ و تکنیکهای پردازش تصاویر ماهوارهای شیگرا تغییرات کاربری اراضی در مقطع زمانی ۱۳۹۰-۱۳۶۳ با تاکید بر گسترش پراکنده شهر سردرود، مورد ارزیابی قرار گرفته است. بر اساس نتایج حاصله مقدار مساحت شهر سردرود از ۲۴/۱۱۱ هکتار در سال ۱۳۶۳ به ۱۲/۵۲۸ هکتار در سال ۱۳۹۰ رسیده است. ۹۴/۱۶۲ هکتار از توسعه ذکر شده بر روی اراضی باغی و زراعی صورت گرفته که لزوم مدیریت توسعه آتی مبتنی بر اصول توسعه پایدار را میطلبد. بدین منظور عوامل موثر بر توسعه فیزیکی شهر سردرود بر اساس پیشینه تحقیق در قالب ۱۴ شاخص شناسایی و با استفاده از روش شبکه عصبی مبتنی بر مدل LTM نقشه احتمال توسعه شهری تهیه گردید. پس از پیشبینی الگوی آتی توسعه شهری در شهر سردرود با استفاده از راهبرد حفاظت از باغات و فضاهای سبز در فرایند توسعه شهری با بلوکبندی نقشه احتمال توسعه شهری، دادن فضای لازم برای توسعه، بهطول ۱۵ کیلومتر و پیشنهاد اعمال ممنوعیت توسعه در اطراف کمربند سبز پیشنهادی، حفظ ذخایر اکولوژیک شهر سردرود با کاهش تخریب اراضی باغی و جلوگیری از اتصال شهر به کلانشهر تبریز مورد تاکید قرار گرفته است.
کلمات کلیدی: شهر سردرود, رشد پراکنده, شبکه عصبی مصنوعی, تغییرات کاربری اراضی, طبقه بندی شی گرا
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1304213/