حسن اسماعیل زاده - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، و عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی
امیر کاشانی اصل - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهر
زهرا افضلی گروه - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه مراغه، ایران
جابر روی دل - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

  یکی از مسائل مهم در حل مشکلات شهری نظیر ترافیک، عدم شناخت یا ارزیابی راهکارهای مدیریتی در این زمینه است. بدیهی است با شناسایی و ارزیابی راهکارهای مختلف در این زمینه، نه تنها می توان به حل سریع مساله کمک کرد، بلکه از اتلاف هزینه های مدیریتی نیز می توان کاست. بدین منظور هدف تحقیق، شناسایی و ارزیابی راهکارهای مدیریتی و برنامه ریزی در کنترل ترافیک کلان شهری در کلانشهر تبریز است. نوع پژوهش به لحاظ ماهیت، تحلیلی- قیاسی و به لحاظ هدف، کاربردی بوده و برای جمع آوری داده ها و اطلاعات مربوط به آن، از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. در مطالعات میدانی از روش دلفی (به کمک نظرات متخصصان) استفاده شده و پس از تایید نهایی راهکارها، با تهیه پرسشنامه، اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شده است. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون T تک نمونه­ای، تحلیل واریانس و رگرسیون (در نرم افزار SPSS) صورت گرفته است. نتایج حاصل از T تک نمونه ای نشان می دهد که میانگین راهکارهای مورد مطالعه جهت کنترل ترافیک، به طور کلی بالاتر از حد متوسط (۳.۹۵) می باشد. نتایج آزمون رگرسیون نیز نشان می دهد که راهکار مشارکت مردمی با بتای ۰.۳۶۰ و سیستم های حمل و نقل هوشمند با بتای ۰.۳۲۹ بیشترین تاثیر را بر کنترل ترافیک در شهر تبریز دارد و راهکار زیرساختی، طرح ها و پروژه های عمرانی با بتای ۰.۱۶۰  تاثیر کمی بر کنترل ترافیک شهر تبریز داشته است.

ترافیک شهری, راهکارهای مدیریتی, برنامه ریزی شهری, کلان شهر تبریز