تحلیل نقش گاز دی اکسید کربن در نوسانات دمای حداکثر فصلی ایران
عنوان مقاله: تحلیل نقش گاز دی اکسید کربن در نوسانات دمای حداکثر فصلی ایران
شناسه ملی مقاله: JR_GEOP-22-63_010
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_GEOP-22-63_010
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
یوسف قویدل رحیمی - گروه جغرافیای طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس
منوچهر فرج زاده اصل - دانشگاه تربیت مدرس
مسعود صالحیان - دانشگاه تربیت مدرس
خلاصه مقاله:
یوسف قویدل رحیمی - گروه جغرافیای طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس
منوچهر فرج زاده اصل - دانشگاه تربیت مدرس
مسعود صالحیان - دانشگاه تربیت مدرس
دما به منزله ی یکی از مهم ترین شاخصهای آب وهوایی است که وضعیت کلی هوای یک منطقه را نشان می دهد و کمتر دست خوش تغییر واقع می شود و مستقل از زمان است. تغییر اقلیم و افزایش دما یکی از مسایل مهم زیست محیطی است که در سالهای اخیر مطالعات زیادی در مورد آنها انجام شده است با توجه به موقعیت ایران در کمربند خشک نیمکره شمالی و خطراتی که در پی تغییر اقلیم کشور ما را تهدید میکند شناخت تاثیر گازهای گلخانهای و بویژه دی اکسید کربن اهمیت بالایی دارد. در این تحقیق دادههای دمای حداکثر فصلی ۱۷ ایستگاه سینوپتیک کشور با داده گاز دی اکسید کربن در طول دوره آماری ۱۹۷۵ تا ۲۰۱۰ با استفاده از روش همبستگی پیرسون مورد تحلیل آماری قرار گرفت. همچنین نمودار تغییرات دما و دی اکسید کربن ایستگاههای با بیشترین ضریب همبستگی ترسیم و سپس نقشههای توزیع فضایی ضرایب همبستگی ترسیم و مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که فصل زمستان با ۱۴ ایستگاه دارای همبستگی در سطح معناداری، فصل تابستان با ۱۰ ایستگاه و فصل بهار با ۲ ایستگاه به ترتیب بیشترین تاثیر را از دی اکسید کربن پذیرفته اند. همچنین ارتباطی بین دمای حداکثر فصل پاییز و دی اکسید کربن مشاهده نشده است. نتایج تحلیل فضایی نیز حاکی از آن است که مناطق مرکزی و جنوب شرق کشور بیشترین تاثیر را از این گاز داشته اند و دمای این مناطق روند افزایشی را بویژه در زمستان و تابستان داشته اشت.
کلمات کلیدی: دمای حداکثر, دی اکسید کربن, تغییر اقلیم, ایران
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1304136/