جرم انگاری رها کردن فرزندان با رویکرد به آسیب شناسی فضای مجازی

خانواده کانونی جهت بروز و ظهور عواطف انسانی و مهم ترین نهاد اجتماعی است که مرزهای قابل نفوذی دارد وفضای مجازی توانسته است در آن رخنه کند. فراگیر شدن شبکه های اجتماعی و آسان شدن دسترسی به آنها موجببروز آسیب های زیادی در نهاد خانواده شده است که برخی از آنها مستقیما بر فرزندان اثر می گذارد. لذا خانواده هاوظیفه دارند با دور نگهداشتن فرزندان از این آسیب ها و نظارت بر آنها، امنیت آنها را فراهم کنند. لیکن علیرغم وجوداین قبیل آسیب ها، شاهد رها شدن فرزندان در این فضای مسموم، خصوصا بعد از جدایی والدین و به عهده گرفتنحضانت توسط یکی از آنها، هستیم. هدف از این تحقیق، بررسی ابعاد جرم انگاری رها کردن فرزند توسط حاضن درفضای مجازی است. مقاله حاضر به روش اسنادی- کتابخانه ای و روش تحقیق بنیادی با بررسی آراء و اقوال فقهایشیعی و اهل سنت و نیز حقوقدانان در خصوص حضانت و وظایف حاضن و جرم انگاری رها کردن فرزند در فضایمجازی انجام می گیرد. نتایج پژوهش نشان می دهد گسترش فضای مجازی و ورود اطفال به آن، آسیب های گوناگونیاز جمله آسیب های اخلاقی، شخصیتی و خانوادگی متعددی از قبیل کاهش ارتباطات خانوادگی، تغییر الگوی تعاملمیان والدین و فرزندان، شکاف نسل ها و نظایر آنها را به همراه داشته است. بنابراین، هدایت و نظارت والدین در کنارشناخت و آگاهی از آسیب های فضای مجازی، بهترین راهکار رفع آسیب های آن است.

کلیدواژه ها:

حضانت ، جرائم مرتبط با حضانت ، فضای مجازی ، آسیب شناسی