بررسی فقهی حقوقی شهادت فرزند علیه پدر

مشهور فقیهان اعتقاد به جایز نبودن و پذیرفته نشدن شهادت فرزند علیه پدرباتوجه به آیه های اطاعت واحسان ونیکی بهوالدین دارند و معتقدند که آیه ۱۳۵ سوره نساء ، که به اقامه شهادت، فرمان می دهد، هرچند علیه والدین و سایرخویشاوندان باشد. با آیه شریفه، «و ان جاهداک علی ان تشرک بی ما لیس لک به علم فلا تطعهما و صاحبهما فی الدنیا معروفا» (سوره لقمان/ آیه ۱۵) وآیات روایات دیگرمانندآیات فوق الذکر تخصیص خورده و فرزند نباید علیه پدر شهادت دهد چرا که شهادت علیه پدرمخالف اطاعت و معروف ونیکو رفتار کردن باپدر می باشد و ممکن استباعث عاق والدین شود و ممکن است که فرزند بوسیله این عاق مستوجب عقاب گردد این دیدگاه باور مشهور فقهاست.در قانون مدنی (ماده ۱۳۱۳) و آیین دادرسی مدنی (ماده ۱۵۵) به طور غیر صریح به دلیل اطلاق مواد قانونی شهادتفرزند علیه پدر پذیرفته شده است.در حالیکه این حکم با رای و نظر مشهور، سازگار نیست که قرابت را مانع قبولشهادت میدانند.چرا که عدالت مفروض الوجود در شاهد، مانع توجه تهمت میشود.اطلاق ادلهی قرآنی و روایی ناظر بهلزوم ادای شهادت و دال بر حرمت کتمان آن (که برخی نص و صریح اند و پارهای، ظاهر) و همچنین اطلاق و شمولادله ی وجوب امر به معروف و نهی از منکر و نیز اصل اولیه ی جواز شهادت و عدم ممنوعیت شهادت (که در قالب هایدیگری نیز قابلیت صورت بندی و تقریر دارد) به مقصد و مقصود شارع، کمک می کند تا این ادعا، قو ی تر و مستندتر،جلوه نماید.