ابوالفضل مظفری - دانشجو دکتری تخصصی مهندسی شیمی نساجی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران
محمد میرجلیلی - گروه مهندسی نساجی، دانشکده مهندسی نساجی و پلیمر، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایرا
مازیار پروین زاده گشتی - Research and Development Laboratory, PRE Labs Inc., ۳۳۰۲ Appaloosa Road, Unit ۳, Kelowna, British Columbia, Canada
مسعود پارسانیا - گروه میکروبیولوژی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرا ن

روش الکتروریسی پرکاربردترین روش ساخت داربست ها است. این روش بسیار ساده بوده و محدودیت برای نوع پلیمر وجود ندارد و برای انواع پلیمرها به کار برده می شود و بدین ترتیب بسیار متنوع است. از جمله روشهایی که اخیرا در علوم نانوتکنولوژی مطرح شده است استفاده از فرایند پلاسما در اصلاح سطحی سطوح مختلف پلیمری و غیر پلیمری می باشد. با توجه به کابردهای ویژه بیو پلیمرها در مهندسی بافت اخیرا استفاده از روش پلاسما جهت اصلاح سطحی سطوح بیوپلیمری به منظور افزایش تمایل سلولهای مختلف بافت مطرح گردیده است . بدین منظور تحقیق حاضر به بررسی اصلاح سطحی نانو الیاف کراسلینگ شده با روش الکتروریسی شده ژلاتین پرداخته است. نانوالیاف ژلاتین در شرایط دستگاهی مختلف الکتروریسی شده که در شرایط بهینه ۲۰ % وزنی ژلاتین و ولتاژ ۱۲ کیلو ولت و فاصله ۱۵ سانتیمتر، الیافی با حداقل بید و یکنواختی بالا بدست آمد. سپس با تانیک اسید الیاف را کراسلینگ کرده و در نهایت با گاز نیتروژن، آنها را اصلاح سطحی کردیم. به کمک آزمون های SEM ، FTIR ، CONTACT ANGLE نتایج ارزیابی شدند.

الکتروریسی، پلاسما، ژلاتین، نانوالیاف