شناسایی و رتبه بندی راه حل های خروج از بحران دریاچه ارومیه با به کارگیری روش دلفی

خشکسالی یکی از پدیده­ های طبیعی است که بیش ­ترین آسیب آن در مناطق بیابانی و نیمه ­بیابانی به چشم می ­خورد. حوضه آبریز دریاچه ارومیه با تراکم جمعیت نسبتا زیاد، امروزه یکی رویدادهای مهم زیست محیطی ایران می­ باشد. به ­طوری­ که در سال­ های اخیر به ­دلیل ورود حجم آب کم از  رودخانه ­ها و کمبود بارش منطقه ­ای حیات این دریاچه در معرض تهدید جدی قرار گرفته است. این حوضه آبریز با مساحت ۵۲۰۰۰ کیلومتر مربع و میانگین بارش ۲۰۰ تا ۹۰۰ میلی ­متر، حجم آبی در حدود ۲۲ میلیارد مترمکعب بارش در سطح حوضه را دارا می ­باشد. برای تامین نیازهای کشاورزی و انسانی به آب شیرین، سدهای زیادی با حجم ذخیره حدود ۳ میلیارد مترمکعب در روی بستر رودخانه ­های اصلی دریاچه احداث شده است. با عنایت به کاهش مساحت دریاچه و ورود میزان آب در نظر گرفته شده به دریاچه، احیای کامل دریاچه به وضع طبیعی قبلی بعید به ­نظر می ­رسد. در این تحقیق سعی شده است تا با شناسایی و رتبه­ بندی، راه حل­ های خروج از بحران به­ روش دلفی و رتبه ­بندی سلسله مراتبی حد تاثیر هر کدام از راهکارها را تبیین نمود و به اولویت ­های مدیریتی دست یافت. براساس نتایج این تحقیق از چهار معیار اصلی و ۲۱ زیرمعیار شناسایی شده، تامین حقابه رودخانه ­ها و تالاب­ ها و آبخوان­ های منتهی به دریاجه با تاثیر ۳۲ درصد و استفاده از روش های نوین آبیاری با تاثیر ۱۰/۲ درصد از مهم ترین راه حل­ های خروج از بحران دریاچه ارومیه شناخته شدند.

کلیدواژه ها:

بحران ، رتبه بندی ، دریاچه ارومیه ، روش دلفی