ارزیابی تنش اکسیژنی روی آسیب های بافت آبشش و طحال بچه ماهی آزاد دریای خزر (Salmo trutta caspius)

ماهی آزاد دریایخزر یکی از با ارزش ­ترین ماهیان دریای خزر است و به ­دلیل بازارپسندی، شکل ظاهری و طعم گوشت از ارزش بالایی برخوردار است. این تحقیق به ­منظور تعیین اثر تنش ­های اکسیژنی روی آسیب ­شناسی بافتی آبشش و طحال بچه ­ماهی آزاد دریای خزر در مرکز تکثیر و پرورش آزاد ماهیان شهید باهنر کلاردشت در زمستان ۱۳۹۵ انجام شد. تعداد ۲۱۰ قطعه بچه ماهی آزاد با میانگین وزنی ۱۰±۵۰ گرم به ­طور کاملا تصادفی انتخاب شدند و در مخازن مجهز به هواده و کپسول اکسیژن قرار گرفتند. ماهیان در ۳ تیمار ۱ یا هیپوکسی: ۲ تا ۳ میلی ­گرم در لیتر اکسیژن، ۲ یا نرموکسی: ۷ تا ۸ میلی ­گرم در لیتر اکسیژن (شاهد یا اکسیژن آب مرکز) و ۳ یا هایپراکسی: ۱۲ تا ۱۴ میلی­ گرم در لیتر اکسیژن تقسیم شدند و هر تیمار دارای سه تکرار بود. در پایان آزمایش نمونه­ برداری از آبشش و طحال جهت ارزیابی آسیب ­های وارد شده انجام گرفت. نمونه آبشش و طحال برای بررسی هیستوپاتولوژیک به پژوهشکده آبزی پروری آب ­های داخلی- بندر انزلی انتقال داده شدند. نتایج بررسی اسلایدهای بافت آبشش و طحال نشان داد که علائم در همه تیمارها وجود دارد که این علائم شامل خونریزی، چماقی شدن یا پیچ خوردگی نوک لاملا، هایپرتروفی اپیتلیوم، هایپرپلازی موضعی و منتشر، نکروز، پرخونی، تلانژکتازی، به ­هم چسبیدگی لاملا و جدا شدن اپیتلیوم از لاملا در آبشش و پرخونی، نکروز، واکوئله شدن سیتوپلاسم سلول ­ها، هموسیدرین و سینوزوئیدها در طحال می ­باشد. در یک نتیجه ­گیری کلی می ­توان گفت که سطح اکسیژنی ۷ تا ۸ میلی ­گرم در لیتر، مطلوب ترین شرایط برای پرورش بچه ­ماهی آزاد دریای خزر می ­باشد.

کلیدواژه ها:

ماهی آزاد دریای خزر ، تنش اکسیژنی ، آبشش ، طحال