بررسی استعداد حادثه پذیری پرسنل شرکت مپنا (مطالعه موردی: فاز ۱۴ پارس جنوبی)

یکی از مهم ترین موضوعاتی که در بروز اعمال ناایمن از سوی شاغلین بسیارمورد توجه قرار گرفته است، تحت عنوان استعداد حادثه پذیری شناخته می شود. در این پژوهش به جهت ارزیابی سطح استعداد حادثه پذیری در بین شاغلین در پروژه فاز ۱۴ پارس جنوبی در بین سال های ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ از پرسشنامه ارزیابی استعداد حادثه پذیری تدوین شده توسط شرکت مپنا استفاده شد. جامعه آماری شامل ۳۳۹ نفر از شاغلین در سال ۱۳۹۷ و ۸۸ نفر در سال ۱۳۹۸ می باشد که دارای مشاغل بحرانی هستند. به منظور سنجش روایی پرسشنامه از شاخص های CVR و CVI و به منظور سنجش پایایی پرسشنامه از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد. همچنین متغیرهای سن و سابقه کاری با استفاده از آزمون پیرسون و متغیر وضعیت تاهل افراد از آزمون یو من ویتنی در نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که در حدود %۸۲ افراد در سال ۱۳۹۷ در سطح استعداد حادثه پذیری متوسط، %۱۷ در سطح بالا و % ۱/۵ در سطح پایین قرار گرفتند. همچنین در سال ۱۳۹۸ نیز بیش از %۶۷ افراد در سطح استعداد حادثه پذیری بالا، %۱۴ در سطح متوسط و %۱۰ در سطح پایین قرار گرفتند. بین متغیر استعداد حادثه پذیری و سن در سال ۱۳۹۷ ارتباط معنادار (Sig.=۰.۰۰) و در سال ۱۳۹۸ ارتباط معنادار نمی باشد .(Sig.=۰.۴۷۲) همچنین ارتباط معناداری بین متغیر استعداد حادثه پذیری با سابقه کاری و وضعیت تاهل مشاهده شد .(Sig.<۰.۰۵) نتایج به روشنی نشان داد که با افزایش سن و سابقه کاری بر میزان استعداد حادثه پذیری افزوده می شود و همچنین قابلیت استعداد حادثه پذیری در افراد متاهل کمتر از افراد مجرد می باشد .(Sig.<۰.۰۵)

کلیدواژه ها:

استعداد حادثه پذیری ، مدیریت حوادث ، حوادث شغلی ، اعمال ناایمن ، پروژه فاز ۱۴ پارس جنوبی