ارزیابی ریسک های زیست محیطی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر با استفاده از روش FMEA

با توجه به تنوع فعالیت های آموزشی و پژوهشی در دانشگاه ها و ریسک های دور از ذهن و مغفول مانده در این مراکز غیر صنعتی، احتمال خسارات زیست محیطی همواره وجود دارد. همچنین ماهیت برخی از پروژه های دانشجویی به گونه ای است که آسیب زایی محیط زیست، بخشی جدانشدنی از آن می باشد . مخاطره زیست محیطی، شاخصی است که بیان کننده تهدیدهای بالقوه زیست محیطی بوده و ترکیبی از احتمال وقوع یک پدیده نامطلوب و شدت اثرات بالقوه ای است که آن پدیده بر سلامت مردم، محیط زیست و شهرت و اعتبار منطقه، ممکن است برجای گذارد.[۱] ارزیابی ریسک محیط زیست یک روش سازمان یافته و سیستماتیک برای شناسایی خطرات و برآورد ریسک برای رتبه بندی تصمیمات، جهت کاهش ریسک به یک سطح قابل قبول است. ریسک های زیست محیطی فعالیت ها و خدمات دانشگاه صنعتی امیرکبیر با تلفیق دو روش دلفی و روش نیمه کمی *FMEA شناسا یی و ارزیابی گردید. طبق نتایج به دست آمده از ارزیابی ریسک، حوادث طبیعی مثل صاعقه، آلودگی آبهای سطحی و ایجاد پسماند جامد ناشی از زلزله و سیل و آلودگی هوای ناشی از نشت لوله های گاز و یا آتش سوزی هنگام وقوع زلزله، همچنین انفجار در اثر فرایندهای تاسیساتی، آلودگی آب زیرزمینی ناشی از تولید و دفع فاضلاب بهداشتی و آزمایشگاهی، تخریب منابع طبیعی، تولید پسماندهای ویژه، در سطح ریسک بالا قرار گرفتند. براساس مقایسه سطوح ریسک، %۴۴ ریسک ها در سطح بالا، %۴۸ متوسط و %۸ در سطح ریسک ضعیف قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک ، FMEA ، اثرات زیست محیطی ، کاهش ریسک