بررسی رابطه ی ذهن آگاهی با خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان؛ با نقش تعدیلگر جنسیت

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی ذهن آگاهی با خودکارآمدی تحصیلی؛ با نقش تعدیل گر جنسیت میباشد. روش پژوهش از نظر ماهیت توصیفی، از نوع همبستگی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه ی دانشجویان (دختر و پسر) نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ موسسه آموزش عالی خراسان در شهر مشهد بود. گروه نمونه شامل ۳۰۰ نفر از دانشجویان ۱۵۰) دختر و ۱۵۰ پسر) بودند که با استفاده از نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند، ابزار این پژوهش دو پرسشنامه ی خودکارآمدی تحصیلی و پرسشنامه ی ۵ عاملی ذهن آگاهی بوده است که روایی و پایایی ابزار مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی شامل فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، کمینه، بیشینه، چولگی و کشیدگی داده ها و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون بود. نتایج تحلیل نشان داد که بین مولفه های مشاهده، توصیف، عمل همراه با آگاهی و عدم اگاهی با خودکارآمدی تحصیلی رابطه مثبت معنادار وجود دارد .(P<۰,۰۱) ولی بین مولفه عدم قضاوت با خودکارآمدی تحصیلی رابطه معنادار وجود ندارد .(P >۰,۰۱) همچنین نتایج نشان داد که در رابطه ی ذهن آگاهی با خودکارآمدی تحصیلی بین دختران و پسران تفاوت معناداری وجود ندارد .(P <۰,۰۵) بنابراین میتوان نتیجه گرفت که با افزایش ذهن آگاهی، خودکارآمدی تحصیلی افزایش می یابد اما تعدیلگر جنسیت در این پژوهش بدون تاثیر است.

کلیدواژه ها:

جنسیت ، خودکارآمدی تحصیلی ، دانشجویان ، ذهن آگاهی