محمد لهراسبی - دانشجوی دوره کارشناسی رشته آموزش شیمی مرکز آموزش عالی شهید بهشتی تهران (دانشگاه فرهنگیان)

هدف اصلی این پژوهش بررسی امکان تداوم آموزش مجازی در دوران پساکرونا است. در مقاله حاضر سعی بر آن شده است تا با روش توصیفی- تحلیلی و استناد به منابع معتبر داخلی و خارجی ضمن توصیف شرایط سیستم آموزشی کشور در دوران همه گیری ویروس کرونا، به امکان تداوم آموزش مجازی در دوران پسا کرونا پرداخته شود. به دلیل محدودیت های ناشی از ویروس کرونا سیستم آموزشی کشور با چالش های بسیار جدی مواجه شده است. شرایط جدید باعث شد تا شاهد پیشرفت های جدی در حوزه آموزش مجازی باشیم البته این شرایط سبب به وجود آمدن مشکلات جدی در فرآیند یاددهی و یادگیری نیز شده است که به نظر می رسد با استفاده از پیشرفت فناوری و استفاده از تجارب کشور های دیگر به کلی قابل حل باشند. فناوری های جدید آموزشی که تاکنون نقش به خصوصی در فرآیند آموزش نداشتند امروزه تبدیل به رکن اصلی سیستم آموزشی شده اند. این تحولات سوال مهمی را ذهن ما ایجاد می کند که آیا می توانیم در دوران پسا کرونا نیز از امکانات ناشی از آموزش مجازی استفاده کنیم؟نتایج این مطالعه نشان می دهد علی رغم مشکلات زیادی که آموزش مجازی مسبب آن بوده است می توان با تکیه بر تجارب به دست آمده در این دوران از مزایای فرآوان به کارگیری گسترده آموزش مجازی بهره برد. البته با توجه به ضرورت تداوم آموزش حضوری به نظر می رسد آموزش مجازی صرفا به عنوان گزینه ای مکمل برای سیستم آموزشی کشور مطرح باشد.

آموزش مجازی، پساکرونا، فناوری آموزشی