ملیحه عرفانی - گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه زابل، زابل، ایران
فاطمه جهانی شکیب - گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
اکرم عنایت - گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه زابل، زابل، ایران

اثر تغییر اقلیم و خشکسالی­ های متوالی در منطقه سیستان بر تخریب زیستگاه گونه های وحشی بر کسی پوشیده نیست. در این بین گونه هایی که زیستگاه نزدیک به مناطق مسکونی دارند، در فشار مضاعفی به علت تهدیدات انسانی قرار دارند. دراج یکی از این گونه ها است که در این تحقیق به­  منظور مدل  سازی توزیع زیستگاه احتمالی آن، روش بیشینه بی نظمی MaxEnt به­ کار گرفته شد. مدل سازی با توجه به نه متغیر محیط زیستی مورد توجه قرار گرفته است. قبل از اجرای الگوریتم مذکور از عدم وجود همبستگی بین متغیرها اطمینان حاصل شد. نتایج ارزیابی مدل بر اساس سطح زیر منحنی ROC نشان داد که مدل نسبت به حالت تصادفی پیش بینی عالی دارد. از بین متغیرهای محیطی بررسی شده بیش ترین درصد سهم را، فاصله از زمین های کشاورزی و بیش ترین اهمیت را، متغیر تیپ پوشش علف زار دارد. بر اساس آستانه های ETSS و MTSS، وسعت زیستگاه مطلوب دراج به ­ترتیب ۱۵۴۵/۲۵ و ۱۶۷۶ کیلومتر مربع برآورد شد. مطلوب  ترین مناطق برای این گونه در شرق سیستان جایی که بیش ترین اراضی کشاورزی وجود دارد. در این محدوده ها هیچ منطقه حفاظت شده ای وجود ندارد و به ­دلیل توزیع گسترده کاربری های شهری و روستایی در این مناطق، امکان تخصیص اراضی به کاربری حفاظتی نیز وجود ندارد بنابراین تنها با تدابیر مدیریتی و مشارکت مردمی بقاء این گونه میسر است.

دراج, توزیع, ارجحیت زیستگاه, پرندگان قابل شکار