محمد حسین شریف زادگان - دانشکده شهرسازی و معماری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
رضوان عباسی بخشکندی - دانشکده شهرسازی و معماری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران

دریاچه ارومیه دومین دریاچه بزرگ نمکی در جهان است‎. اکوسیستم این دریاچه به دلایل اجتماعی - اقتصادی و معیارهای اکولوژیکی نقش مهمی در شمال غرب ایران ایفا می‎کند‎. طی دهه‎های اخیر رویکرد توسعه‎ای کم توجه به پایداری منطقه‎ای و تغییرات آب و هوایی‎، زمینه پیدایش وگسترش بحران محیطی دریاچه ارومیه را فراهم کرده است. هدف این پژوهش استفاده از ظرفیت رهیافت برنامه‎ریزی محیطی یکپارچه به عنوان رهیافتی کل‎نگر و میان کنشی برای برنامه‎ریزی و مدیریت سیستم محیطی دریاچه ارومیه از طریق یک فرآیند راهبردی و هدف سو در جهت ارتقای شرایط محیطی حوضه این دریاچه است‎. روش کار مبتنی بر مطالعات اسنادی و میدانی است که با مطالعه متون و منابع موجود در ارتباط با برنامه‎ریزی محیطی و توسعه‎ی پایدار و اسناد مرتبط با دریاچه ارومیه و مصاحبه با متخصصان محلی و ملی انجام شده است. در این راستا تحولات محیطی و میان کنش‎های متقابل اکوسیستمی دریاچه ارومیه بررسی شده و با بهره‎گیری از نظرات متخصصان امور محیطی و برنامه‎ریزان و براساس نتایج بدست آمده از به کارگیری روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و دلفی‎، سیاست‎های بخش تصمیم‎گیرندگان برای بهبود شرایط اکوسیستم دریاچه در اولویت قرار گرفته است. در نتیجه براساس این سیاست‎ها‎، تصمیم‎گیرندگان در این حوضه به عنوان تاثیرگذارترین بخش‎، باید در راستای درک کامل تاثیر فعالیت‎های انسانی در اکوسیستم دریاچه و آگاهی دادن به گروه های اثرگذار و اولویت داربرآمده و به مقابله جدی با این بحران بپردازند.

اکوسیستم‎, برنامه‎ریزی محیطی‎, رهیافت یکپارچه‎, توسعه پایدار