تاثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان پروتئین گیرنده MC۱R مونوسیت ها و سطوح پلاسمایی پپتید α-MSH در مردان دارای اضافه وزن

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ۶ هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان پروتئین گیرنده ملانوکورتین ۱ مونوسیت ها (MC۱R) و سطوح پلاسمایی پپتید محرک مونوسیت- آلفا (α-MSH) در مردان جوان دارای اضافه وزن انجام شد. روش شناسی: تعداد ۲۰ آزمودنی مرد دارای اضافه وزن (میانگین ± انحراف معیار؛ سن، ۸۸/۱± ۲/۲۵ سال؛ حداکثر اکسیژن مصرفی ۲۸/۴±۹/۴۱؛ وزن، ۷۴/۷±۳/۸۵ کیلوگرم؛ چربی بدن، ۱/۳±۶/۲۵ درصد و شاخص توده بدن، ۶/۱±۳/۲۷) به طور داوطلبانه و با آرایش تصادفی در دو گروه کنترل (C) و تمرین تناوبی شدید (HIT) تقسیم و در این تحقیق شرکت کردند. گروه C در طول دوره تحقیق به فعالیت عادی روزمره خود ادامه داد. گروه HIT در طول شش هفته پروتکل تمرین، ۳ جلسه در هفته روی نوارگردان تمرین کردند. تمرین شامل ۸ اینتروال با مسافت ۳۰۰ متر و با شدت معادل ۱۰۰ تا ۱۱۰درصد vVO۲max بود که هر دو هفته، ۱ اینتروال به حجم آن اضافه شد و فواصل استراحت بین اینتروال ها به صورت استراحت فعال و نسبت آن به زمان تمرین ۱:۲ تنظیم گردید. شاخص های آنتروپومتریکی و نمونه های خونی ناشتایی در دو مرحله قبل و ۴۸ ساعت بعد از اتمام پروتکل تحقیق اندازه گیری و ثبت شدند. رژیم غذایی آزمودنی ها، قبل از شروع تمرین مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس مکرر با عامل بین گروهی (۲×۲) استفاده شد. نتایج: تحلیل واریانس مکرر نشان داد ۶ هفته تمرین HIT باعث کاهش معنی داری در وزن بدن (۰۰۲/۰P=)، BMI (۰۰۵/۰P=) و چربی بدن (۰۰۱/۰P=) شد؛ همچنین بیان پروتئین MC۱R مونوسیت-ها متعاقب تمرین HIT افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد (۰۰۱/۰P=) اما در غلظت پلاسمایی پپتید محرک مونوسیت- آلفا متعاقب تمرین HIT تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (۵۶/۰P=). بحث و نتیجه گیری: این یافته ها نشان داد که تمرین HIT باعث افزایش معنی داری در بیان پروتئین MC۱R مونوسیت ها در مردان جوان و غیرفعال می شود؛ و ممکن است در کنترل و پیشگیری التهاب مزمن و بیماری در مردان دارای اضافه وزن از طریق تاثیر ضد التهابی گیرنده MC۱R مونوسیت ها درگیر باشد. علاوه بر این به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.

کلیدواژه ها:

التهاب ، ملانوکورتین ها ، مردان دارای اضافه وزن ، تمرین اینتروال