Amir Hossein Haghighi
Morteza Nasery Koshki
Mohammad Reza Hamedinia

هدف: روش­های تمرینی مختلف می­تواند تاثیرات متفاوتی بر عملکرد جسمانی ورزشکاران داشته باشد. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثرات برنامه­های تمرینی پلایومتریک و مقاومتی توانی بر عملکرد جسمانی بازیکنان والیبال بود.روش ها:  ۲۷ بازیکن مرد تیم والیبال فولاد شهرستان اسفراین داوطلب شدند. این افراد به­طور تصادفی در دو گروه تمرینی پلایومتریک (۱۳ نفر) و تمرین مقاومتی توانی (۱۴ نفر) قرار گرفتند. تمرینات به تعداد ۳ جلسه در هفته و برای مدت ۶ هفته انجام شد. عملکرد جسمانی شامل پرش عمودی، پرش اسپک، چابکی، سرعت جابجایی (۹ و ۱۸ متر)، و آزمون عملکردی تلاش تکراری والیبال، قبل از اجرای تمرینات و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین با استفاده از آزمون­های ویژه اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمون های شاپیرو ویلک، t مستقل و t همبسته در سطح معنی داری P<۰.۰۵، تجزیه و تحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد هر دو روش تمرینی می­تواند باعث افزایش پرش عمودی، پرش اسپک، چابکی، سرعت (۹ و ۱۸ متر) و  آزمون عملکردی تلاش تکراری والیبال (زمان ایده آل، زمان واقعی، پرش ایده­آل و پرش واقعی) در بازیکنان والیبال شود (P<۰.۰۵). بین دو گروه در هیچ­یک از شاخص­های فوق تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (P<۰.۰۵).نتیجه گیری: با این حال، با توجه به نتایج مطالعه، بازیکنان والیبال بهتر است از تمرینات پلایومتریک جهت بهبود سرعت (۹ و ۱۸ متر)، چابکی، زمان واقعی و زمان ایده آل و از تمرینات مقاومتی توانی جهت بهبود پرش عمودی، پرش اسپک، پرش واقعی و پرش ایده­آل استفاده کنند.

تمرین پلایومتریک, تمرین مقاومتی توانی, عملکرد جسمانی, والیبال