مهدی آشتیانی - دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بابل، ایران
عباس قلندرزاده - دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

زلزله های ترکیه و تایوان در سال ۱۹۹۹ و چین در سال ۲۰۰۸، خرابی هایی را در ساختمان ها برجای گذاشت که ناشی از  برخورد مستقیم جابه جایی ناشی از گسل به آنها بوده است. پس از این وقایع، نظر جامعه مهندسی بیش ازپیش به این پدیده معطوف گردید. لذا از آن سال ها به بعد، تحقیقات نسبتا زیادی در خصوص اندرکنش گسیختگی ناشی از گسل و ساختمان ها انجام شده است. اگرچه عملکرد پی های سطحی در برابر جابه جایی های بزرگ ناشی از گسل های شیب لغز مورد بررسی قرار گرفته است، اما همچنان نیاز به بررسی های بیشتر در خصوص پارامترهای تاثیرگذار بر روی اندرکنش گسیختگی ناشی از گسل – پی احساس می شود. در این مقاله، یک سری مدل سازی های عددی اعتبارسنجی شده با نتایج آزمایش های سانتریفیوژ ارائه شدند تا پارامترهای موثر بر روی رفتار اندرکنشی بین گسلش معکوس و پی های کارگذاری شده در عمق، از قبیل عمق کارگذاری پی، صلبیت خمشی پی، وزن روسازه و موقعیت پی نسبت به بیرون زدگی گسیختگی ناشی از گسل در سطح زمین مورد بررسی قرار گیرند. نتایج نشان دادند که عمق کارگذاری پی، موقعیت پی نسبت به گسل و صلبیت خمشی آن در مقایسه با وزن روسازه تاثیر بیشتری بر روی رفتار اندرکنشی پی های سطحی و گسلش معکوس دارند.

پی سطحی, گسل معکوس, جابه جایی بزرگ, مدل سازی عددی