مقایسه تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید با استقامتی تداومی بر بیان ژن Myod در رت های مبتلا به دیابت

سابقه وهدف: به دلیل روند رو به رشد دیابت و عوارض ناشی از این بیماری از جمله آتروفی عضلانی و با توجه به نقش ورزش در کنترل عوارض آن، هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید با استقامتی تداومی  بر بیان ژن Myodدر رت های دیابتی بود. مواد و روش ها: ۲۱سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزن g۱۰±۲۶۰ ، پس از القا دیابت به وسیله استرپتوزوتوسین، به صورت تصادفی به سه گروه ۷ تایی: کنترل، استقامتی تداومی، تناوبی شدید تقسیم شدند، برنامه تمرینی پنج روز در هفته به مدت پنج هفته اجرا شد، هر جلسه برنامه تمرین استقامتی تداومی شامل۳۰ دقیقه دویدن روی تردمیل  با شدت ۶۵-۶۰درصد VO۲max بود. برنامه تمرینی گروه تناوبی شدید  شامل چهار تناوب سه دقیقه ای  با شدت ۹۰ تا ۸۵ درصد VO۲max و یک دقیقه ریکاوری  با شدت ۳۰ تا ۳۵ درصد VO۲max بین هر تناوب بود، بیان ژن Myod به وسیله روش qRT PCRسنجیده شد.یافته ها: نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که تمرین تناوبی شدیدباعث افزایش معنادار بیان  ژن Myodنسبت به گروه استقامتی تداومی و کنترل شد (p≤۰.۰۵) اما بین دو گروه استقامتی تداومی و کنترل اختلاف معناداری وجود نداشت(P>۰.۰۵).بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات تناوبی شدید به سبب شدت بالا، با القاء بیان ژن Myodاحتمالا می تواند مداخله موثری برای کاهش آتروفی عضلانی در بیماران دیابتی باشد در حالی که تمرینات با شدت متوسط با حجم بالا(استقامتی) بر این جنبه از بیماری دیابت اثر معناداری ندارد.

کلیدواژه ها:

تمرین استقامتی تداومی ، تمرین تناوبی شدید ، دیابت ، آتروفی عضلانی ، Myod