زهرا سلیمانی - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
مقصود پیری - استاد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

زمینه و اهداف: به دلیل روند رو به رشد دیابت و عوارض ناشی از این بیماری از جمله آتروفی عضلانی و با توجه به نقش ورزش در کنترل عوارض آن، هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید با استقامتی تداومی  بر بیان ژن Myodدر عضله نعلی موش های دیابتی بود. مواد و روش ها: ۲۱سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزن g۱۰±۲۶۰، پس از القا دیابت به وسیله استرپتوزوتوسین، به صورت تصادفی به سه گروه ۷ تایی: کنترل، استقامتی تداومی، تناوبی شدید تقسیم شدند، برنامه تمرینی پنج روز در هفته به مدت پنج هفته اجرا شد، هر جلسه برنامه تمرین استقامتی تداومی شامل ۴۰ دقیقه دویدن روی تردمیل  با شدت ۶۵-۶۰درصد VO۲max بود. برنامه تمرینی گروه تناوبی شدید  شامل چهار تناوب سه دقیقه ای  با شدت ۸۵ تا ۹۰ درصد VO۲max و یک دقیقه ریکاوری  با شدت ۳۰ تا ۳۵ درصد VO۲max بین هر تناوب بود، بیان ژن MYOD به وسیله روش  qREAL TIME  PCR سنجیده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که تمرین تناوبی شدیدباعث افزایش معنادار بیان  ژن MYOD نسبت به گروه استقامتی تداومی (۰۱۴/۰P=) و کنترل شد اما بین دو گروه استقامتی تداومی و کنترل اختلاف معناداری وجود نداشت (۲۴۹/۰P=) . بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات تناوبی شدید به سبب شدت بالا، با القاء بیان ژن MYOD احتمالا می تواند مداخله موثری برای کاهش آتروفی عضلانی در بیماران دیابتی باشد در حالی که تمرینات با شدت متوسط با حجم بالا (استقامتی) بر این جنبه از بیماری دیابت اثر معناداری ندارد.

تمرین استقامتی تداومی, تمرین تناوبی شدید, دیابت, آتروفی عضلانی, Myod