ساینا خلج امیرحسینی - گروه معماری ،دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه آزاد ساوه ، ایران
محمد بهزادپور - گروه معماری ، واحد هشتگرد ، دانشگاه آزاد اسلامی ، هشتگرد ، ایران

انسان موجودی تاثیرپذیر از محیط است و محیط بر روان و رفتار وی اثرگذار . روان و رفتار دو مولفه ای هستند که کیفیت زندگی فرد را تعریف می کنند و در نتیجه بر کیفیت اجتماع اثر می گذارند. در نتیجه ی این سلسله مراتب می توان پی برد چرا ضرورت دارد به عواملی که یک محیط ساخته شده به دست بشر را تعریف می کن ند و احساساتی را در انسان به وجود می آورند اهمیت داد.از جمله ی این عوامل به صورت قابل لمس و فیزیکی می توان تاثیر رنگ ، نور یا تناسبات فضایی را نام برد و از عوامل ادراکی و غیر قابل لمس به حس مکان و تعلق به یک مکان که در نتیجه ی برقراری ارتباط با یک محیط ، در پس احساس آرامش و امنیت در یک فضا شکل می گیرد اشاره کرد.هر یک از این عوامل باید ویژگی هایی را دارا باشد که در ناخود آگاه فرد اثری بر جای گذارد تا وی بتواند با محیط فیزیکی اطراف خود ارتباطی برقرار کند که منجر به حس رضایتمندی در فضا شود که ضمن آن بتواند آرامش روان را تجربه کند و اهمیت موضوع در همین است که معمار ضمن نقش طراح می تواند همچون یک روان درمانگر عمل کند ، اگر که به نکاتی که انسان را در یک محیط متناسب قرار دهد توجه کند. و در نتیجه اینجا می توان به ماهیت بین رشته ای بودن معماری و روانشناسی پی برد و به ادقام این دو رشته جامه ی عمل پوشاند زیرا که هدف را به صورت حقیقی باید ارتقا زندگی برای تمام موجودات در نظر داشت.در مقاله ی در دست سعی شده با مروری بر مقالالت پیشین در این زمینه به محتوای جامع تری رسید.

انسان ، روانشناسی محیطی ، معماری ، قابلیت های محیط ، رفتار تحت تاثیر محیط