ارتباط پوشش گیاهی با دما و آلبدوی سطحی در دوره گرم سال با استفاده از داده های مودیس در شمال ایران

پوشش گیاهی عامل عمده نقل وانتقال انرژی بین زیست کره و جو محسوب می شود که آثار متفاوتی بر عناصر هواشناختی مناطق پیرامون خود دارد. در این مطالعه ارتباط بین مقادیر شاخص گیاهی تفاضلی نرمال شده با دمای سطحی و آلبدوی سطحی در نواحی شمالی ایران با استفاده از روش های آمار کلاسیک رگرسیون و زمین آماری کوکریجینگ بررسی شد. سه معیار آماری میانگین قدر مطلق خطا، انحراف جذر میانگین مربعات و متوسط درصد خطای مطلق نشان دهنده توان مندی به مراتب بهتر روش زمین آمار کوکریجینگ نسبت به رگرسیون کلاسیک در برآورد دمای سطحی و آلبدوی سطحی است. نتایج تحقیق در دوره مورد مطالعه نشان می دهد که دمای سطحی و آلبدوی سطحی تحت تاثیر مقادیر پوشش گیاهی است. سپس، از روابط به دست آمده در تعیین میزان خشکی مناطق استفاده شد. نواحی ساحلی و جنگلی دامنه های شمالی البرز با بیشترین مقدار سبزینگی (۸۵/۰) از حداقل درجه حرارت (۲۳ درجه سلسیوس) و آلبدوی سطحی (۷ درصد) مشخص است. همچنین، نواحی جنوبی رشته کوه البرز و قسمتی از مناطق ایران مرکزی با کمترین مقدار سبزینگی (۰۹/۰-) از حداکثر درجه حرارت به مقدار ۴۵ درجه سلسیوس و بیشترین مقدار آلبدوی سطحی (۳۸ درصد) مشخص است.

کلیدواژه ها:

آلبدوی سطحی ، پوشش گیاهی ، دمای سطح زمین ، رگرسیون ، زمین آمار