ارتباط بین رضایت، فرسودگی شغلی کاردرمانگران و فیزیوتراپیست های شاغل در بخش کووید-۱۹ مراکز درمانی

زمینه و هدف: همه گیری کرونا ویروس امروزه سراسر جهان را درگیر کرده و باعث استرس مداوم بر درمانگران می شود؛ هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه رضایت شغلی و فرسودگی شغلی میان کاردرمانگران و فیزیوتراپیست های شاغل در بخش کرونا ویروس است. روش: یک مطالعه توصیفی همبستگی بر روی ۹۰ نفر از کاردرمانگران و فیزیوتراپیست های شاغل و غیرشاغل در بخش کروناویروس در دو گروه مورد و شاهد انجام شد. فرسودگی شغلی با پرسشنامه مسلش و جکسون و رضایت شغلی با پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا سنجیده شد. اطلاعات جمعیت شناختی، فرم رضایت آگاهانه و متن هر کدام از پرسشنامه ها به صورت مجازی بارگذاری شدند و در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۱ تحلیل شد. یافته ها: در این مطالعه، ۹۰ درمانگر به طور تصادفی در دو گروه مورد و شاهد به تعداد ۴۵ نفر در هر گروه شرکت کردند. میانگین سنی (سال) کل افراد شرکت کننده ۵۴/۶ ± ۴۲/۳۱ و میانگین سابقه کاری (سال) ۰۸۲/۵ ± ۱۳/۷ بود. ضریب همبستگی پیرسون بین رضایت شغلی مینه سوتا/ فرسودگی شغلی مسلش در گروه مورد و شاهد به ترتیب ۳۲۸/۰- و ۳۸۷/۰، و سطح معناداری آن ها ۰۳۴/۰ و ۰۰۹/۰ گزارش شد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد بسیاری از کاردرمانگران و فیزیوتراپیست ها در معرض خطر فرسودگی شغلی و کاهش رضایت شغلی قرار دارند.  

کلیدواژه ها:

Coronavirus ، Job Satisfaction ، Occupational Therapist ، Physical therapists ، Protessional Burnout ، رضایت شغلی ، فرسودگی شغلی ، فیزیوتراپیست ها ، کاردرمانگر ، ویروس کرونا