بررسی تاثیر توانمندسازی روانشناختی کارکنان بر اثربخشی سازمانی (مطالعه موردی: کارکنان دانشگاه خوارزمی)

حضور در محیط های به شدت رقابتی، مدیران را ملزم به توانمند نمودن مهمترین منبع رقابتی خود یعنی منابع انسانی می نماید. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر توانمندسازی روانشناختی کارکنان بر اثربخشی سازمانی کارکنان دانشگاه خوارزمی به روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان دانشگاه خوارزمی تهران به تعداد ۸۰۰ نفر بود، که تعداد ۲۶۱ نفر به روش تصادفی ساده و با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های استاندارد توانمندسازی روانشناختی کارکنان وتن و کمرون (۱۹۹۸) و اثربخشی سازمانی پارسونز بود. روایی پرسشنامه با استفاده از روش محتوای و پایایی پرسشنامه با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون های همبسگی پیرسون و رگرسیون تک متغیره) استفاده شد. بررسی نتایج نشان داد که توانمندسازی روانشناختی کارکنان و مولفه های آن (احساس شایستگی، احساس معنی داری، احساس موثر بودن، احساس خودمختاری و احساس داشتن اعتماد) بر اثربخشی سازمانی تاثیر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، روانشناختی کارکنان ، اثربخشی سازمانی ، کارکنان ، دانشگاه خوارزمی