پهنه بندی توان اکولوژیک کشت ذرت با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) در شهرستان بوکان
عنوان مقاله: پهنه بندی توان اکولوژیک کشت ذرت با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) در شهرستان بوکان
شناسه ملی مقاله: JR_CRGU-7-1_006
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_CRGU-7-1_006
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمود فال سلیمان - استادیار، گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
ابوالفضل اکبرپور - دانشیار، گروه آب، دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
محمدعلی بهدانی - دانشیار، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
کمال جمشیدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
خلاصه مقاله:
محمود فال سلیمان - استادیار، گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
ابوالفضل اکبرپور - دانشیار، گروه آب، دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
محمدعلی بهدانی - دانشیار، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
کمال جمشیدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
تضمین امنیت غذایی و معیشت کشاورزی مستلزم نگرشی جامع و سیستماتیک است که هدف آن استفاده پایدار و مدیریت منابع طبیعی از طریق توسعه و انطباق فناوری کشاورزی و تجارب مدیریتی است. بر این اساس، هدف تحقیق حاضر یافتن مکانهای مناسب برای کشت ذرت در سطح شهرستان بوکان بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی، از لحاظ نوع تحقیق توصیفی- اکتشافی و از نظر شیوه گردآوری دادهها کتابخانهای است. جهت انجام تحقیق، دو معیار اصلی محیط (با پارامترهایی از قبیل سنگشناسی، خاکشناسی، کاربری اراضی، پوشش گیاهی، منابع آب و نیز لایه مدل رقومی ارتفاعی یا DEM) و اقلیم (با پارامترهایی مانند دما، رطوبت، باد، بارش سالیانه، تبخیر و تعرق) ابتدا بهتفکیک و سپس بهصورت ترکیبی مورد بررسی قرار گرفت، به این ترتیب که در مرحله نخست دادههای اقلیمی از پنج ایستگاه پیرامونی شهرستان بوکان برای یک دوره مشترک ۲۱ ساله (۱۹۸۵ تا ۲۰۰۵ میلادی) و دادههای محیطی بر پایه مقیاس ۰۰۰,۱:۵۰ جمعآوری شد. در مرحله بعد و پس از استخراج نیازمندیهای اکولوژیک ذرت، این دادهها بر اساس اولویت تاثیرگذاری بر کشت این محصول با روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) ارزشگذاری و سپس کل سطح شهرستان بوکان بهمنظور کشت ذرت با استفاده از GIS و سایر نرمافزارهای مرتبط مورد تجزیه و تحلیل، شناسایی و رتبهبندی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که نواحی شمالی بخش سیمینه (با ۲/۱۳درصد از مساحت شهرستان) مناسبترین و دهستان ایلگورک (واقع در جنوبغربی شهرستان با ۶ درصد از کل مساحت شهرستان) نامناسبترین پتانسیل را برای کشت ذرت دارند.
کلمات کلیدی: شاخص های اقلیمی, شاخص های محیطی, فرایند تحلیل سلسله مراتبی, مدل رقومی ارتفاعی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1296320/