محمدرضا موحدی - اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد
امیر قنبری

به منظور امکان سنجی کشت مخلوط ذرت و سویا در شرایط اقلیمی شهرستان میانه، آزمایشی در بهار 1389 در مزرعه آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه انجام گردید. این پژوهش بصورت طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار انجام گردید. تیمارها بصورت a1 (تک کشتی ذرت)، a2 (تک کشتی سویا)، %75)a3 ذرت + 25 % سویا)، %50)a4 ذرت + 50 % سویا) و %25)a5 ذرت + 75 % سویا) بود. جدول تجزیه واریانس نشان داد که صفات ارتفاع ساقه ذرت، ارتفاع اولین بلال از سطح زمین، طول بلال، تعداد دانه در ردیف، تعداد روز تا رسیدگی، عملکرد دانه ذرت، فاصله اولین غلاف از زمین، قطر ساقه اصلی، تعداد دانه در بوته، عملکرد دانه تک بوته، وزن صد دانه، تعداد روز تا رسیدگی و عملکرد دانه سویا تحت تأثیر نسبت های مختلف کاشت قرار گرفتند. برای ارزیابی کشت مخلوط نیز از شاخص های CR،SPI ،RYT ،LER و غالبیت استفاده گردید. نتایج نشان داد که در تمام نسبت های کاشت، نسبت برابری زمین و محصول نسبی کل، بیشتر از واحد بود. با محاسبه شاخص سودمندی نظام نیز مشخص شد که نسبت 50 درصد از هر دو گیاه بهترین الگوی کشت مخلوط بود. در مورد غالبیت نیز ذرت در نسبت 75 درصد ذرت + 25درصد سویا و همچنین 50 درصد از هر دو گیاه جزء غالب مخلوط بود. همچنین بیشترین قدرت رقابت ذرت در این آزمایش در نسبت 75 درصد ذرت+ 25 درصد سویا به دست آمد. در مجموع برای منطقه میانه جهت دستیابی به عملکرد بالا نسبت 50 درصد از هر دو گیاه و 75 درصد ذرت + 25 درصد سویا قابل توصیه می باشد

ذرت، سویا، غالبیت، کشت مخلوط، نسبت برابری زمین