اثر پرایمینگ زیستی و هورمونی بر شاخص های جوانه زنی بذرهای مریم گلی کبیر (Salvia sclarea L.)

پرایمینگ بذر روشی است که در آن بذر پیش از قرار گرفتن در بستر کشت و مواجهه با شرایط محیطی، به لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آماده جوانه­زنی می­شود. در این راستا، دو آزمایش جداگانه به منظور ارزیابی اثر پرایمینگ بذرهای مریم گلی کبیر با باکتری­های افزاینده رشد گیاهی و مواد تنظیم کننده رشد گیاهی به صورت طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه انجام در سال ۱۳۹۴ شد. تیمارهای پرایمینگ زیستی شامل ۱۵ باکتری افزاینده رشد گیاهی از جنس­های Herbaspirillum، Azotobacter، Azospirillum، Flavobacterium و Pseudomonas و پرایمینگ هورمونی شامل جیبرلیک­اسید و کینتین در غلظت­های ۵۰ و ۱۰۰ میلی­گرم بر لیتر به همراه هیدروپرایمینگ و شاهد (بدون پرایم) بود. پس از اعمال پرایمینگ، تعداد ۲۵ عدد بذر در هر پتری­دیش قرار داده شده و بذرهای جوانه­زده به صورت روزانه شمارش گردید. همه شاخص­های جوانه زنی مورد بررسی، به جز میانگین زمان جوانه­زنی و ضریب سرعت جوانه­زنی روزانه تحت تاثیر پرایمینگ زیستی قرار گرفتند. پرایمینگ زیستی با Azotobacter ۱۲ موجب کاهش درصد، سرعت و متوسط جوانه­زنی روزانه بذر شد و فقط سرعت جوانه­زنی روزانه افزایش یافت. در پرایمینگ هورمونی، تمام شاخص­های جوانه­زنی تحت تاثیر تیمارها قرار داشتند و کاربرد مواد تنظیم کننده رشد موجب کاهش ضریب سرعت جوانه­زنی و افزایش میانگین زمان جوانه­زنی گردید. همچنین، کینتین در غلظت ۱۰۰ میلی­گرم بر لیتر موجب کاهش درصد، سرعت و متوسط جوانه­زنی روزانه بذر شد و فقط سرعت جوانه­زنی روزانه را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

ازتوباکتر ، بیوپرایمینگ ، تندش ، جیبرلیک اسید ، کینتین