نظریه سازی و معضلات و اهداف بومی

سوال محوری این مقاله اینست: چگونه می توان و باید با تکیه بر آلام، آمال، و آرمان ها و بدون توسل به مقوله یا مفهوم پیشرفت، اعم از مدرنیستی −لیبرالیستی یا سوسیالیستی− یا اسلامی و یا ایرانی، پژوهش کرد و بر معضلات و مسائل بومی فائق آمد؟ برای پاسخ، سعی می کنیم در وهله اول به این سوال پاسخ دهیم که عالمان چگونه کاوش های نظریه سازانه و تاملات نظریه پردازانه خود را انجام می دهند؟ و برای پاسخ بدین سوال، سعی می کنیم تعریفی و یا تلقی ای از نظریه و نظریه سازی ارائه کنیم. سپس به این موضوع میپردازیم که آیا نظریه سازی در همه دانش ها ضروری است؟ تامل در این سوال ما را بدین نتایج رهنمون ساخت که اولا، دانش هایی هستند که صرفا شامل نظریه و نظریه سازی نیستند. ثانیا، دانش هایی وجود دارند که ابدا شامل نظریه و نظریه سازی نمی شوند. تامل بر این نتایج، ما را به طرح این سئوال سوق داد که: اساسا چرا پژوهش می کنیم؟ موشکافی این سئوال، بنوبه خود ما را بدین نتیجه رهنمون کرد که: ما باید برای تحقق آمال، امیال و آرمان هایی که اجتماعا و گاه انفرادا داریم دست به پژوهش بزنیم.

کلیدواژه ها:

نظریه ، نظریه سازی ، قاعده پذیری نظریه سازی ، ضرورت نظریه سازی ، چرایی پژوهش