رابطه بین نگرش نسبت به رشته تحصیلی و وضعیت آموزش بالینی با انگیزش تحصیلی در دانشجویان پرستاری دانشگاه نسیبه شهر ساری

این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین نگرش نسبت به رشته تحصیلی و وضعیت آموزش بالینی با انگیزش تحصیلی در دانشجویان پرستاری دانشگاه نسیبه شهر ساری انجام گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش مقطعی-توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان پرستاری دانشگاه نسیبه شهر ساری برابر با ۵۵۰ نفر بود. بر اساس جدول کرجسی و مورگان بر روی ۲۲۵ دانشجو بصورت تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت پرسشنامه های نگرش نسبت به رشته تحصیلی، وضعیت آموزش بالینی محقق ساخته و انگیزش تحصیلی هارتر اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف-اسمیرنف برای بررسی نرمال بودن متغیرها و برای ضریب همبستگی پیرسون آزمون t مستقل و رگرسیون انجام گرفت. فرضیه های تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS در سطح اطمینان %۹۵ بررسی گردید. نتایج نشان داد: بین نگرش نسبت به رشته تحصیلی و وضعیت آموزش بالینی با انگیزش تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد .(p<۰/۰۵) یعنی با بهبود نگرش نسبت به رشته تحصیلی و وضعیت آموزش بالینی، انگیزش تحصیلی در دانشجویان پرستاری نیز افزایش مییابد و بالعکس. نگرش نسبت به رشته تحصیلی و وضعیت آموزش بالینی در پیشبینی انگیزش تحصیلی نقش دارند. نگرش نسبت به رشته تحصیلی در دانشجویان دختر رشته پرستاری (۲۸/۸۲) بیشتر از دانشجویان پسر (۲۲/۲۷) بوده است. همچنین انگیزش تحصیلی دانشجویان دختر رشته پرستاری (۱۰۷/۳۹) به مراتب بیشتر از دانشجویان پسر (۸۸/۹۲) بوده است.

کلیدواژه ها:

نگرش نسبت به رشته تحصیلی ، وضعیت آموزش بالینی ، انگیزش تحصیلی ، پرستاری