شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر شکل گیری هوش رقابتی سازمان ها با روش FAHP

از مهمترین ارکان هوش تجاری، رقابت است. رقابت زدایی و رقابت گرایی در کسب و کارها بر مبنای اطلاعات به دست می آید. آنچه اکنون در به دست آوردن یک مزیت رقابتی بر مبنای هوش و هوشمندی شکل می گیرد، مولفه ی هوش رقابتی است.استفاده از این نوع هوش (هوشمندی) می تواند در شناسای موقعیت ها اعم از احتمالی، قطعی و یا عدم قطعیت به مدیران و استراتژیست ها در بازار رقابتی کمک بهینه ای کند. هدف در این مقاله، شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر طراحی و استقرار هوش رقابتی سازمان ها (خصوصی- دولتی) در شرایط عدم قطعیت با روش AHP فازی بهبود یافته (بسط یافته) می باشد. جمع آوری داده ها در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه ی مقایسات زوجی تکمیل شده توسط ۲۱ نفر از خبرگان، مدیران و کارشناسان واحدهای استراتژی سازی در زمینه هوش تجاری و کسب و کار رقابتی سازمان های دولتی و خصوصی محقق گشت. با روش تحلیل سلسله مراتبی فازی بهبود یافته، نتایج نشان داد که عوامل مدیریتی با وزن ۰/۲۸۸ در رتبه ی نخست، عوامل تامین کننده با وزن ۰/۲۰۵ در رتبه ی دوم، عوامل عملیاتی با وزن ۰/۱۸۷ در رتبه ی سوم، عوامل استراتژیک با وزن ۰/۱۷۳ در رتبه ی چهارم و عوامل بازاریابی با وزن ۰/۱۴۷ در رتبه ی پنجم قرار گرفتند. بنابراین در شرایط عدم قطعیت اگر قرار شد از هوش رقابتی درسازمان ها استفاده گردد، بنابر نظر سنجی خبرگان امر باید این مولفه های جامع واولویت آنها را در طراحی و استقرار هوش رقابتی، عملیاتی کرد.

کلیدواژه ها:

هوش رقابتی ، عوامل موثر هوش رقابتی ، عدم قطعیت