واکاوی آورد علمای عصر مشروطیت در چهارچوب کلام جدید (روششناسی علمای عصر مشروطیت در ایران)
عنوان مقاله: واکاوی آورد علمای عصر مشروطیت در چهارچوب کلام جدید (روششناسی علمای عصر مشروطیت در ایران)
شناسه ملی مقاله: JR_POLST-4-8_003
منتشر شده در در سال 1392
شناسه ملی مقاله: JR_POLST-4-8_003
منتشر شده در در سال 1392
مشخصات نویسندگان مقاله:
امیر رضائی پناه - کارشناس ارشد علوم سیاسی
امین نواختی مقدم - استادیار دانشگاه تبریز
خلاصه مقاله:
امیر رضائی پناه - کارشناس ارشد علوم سیاسی
امین نواختی مقدم - استادیار دانشگاه تبریز
چکیده انقلاب مشروطه زمینهساز تحولاتی ژرف در پهنه گوناگون زیست اجتماعی ایرانیان گردید. این انقلاب که خود دارای زمینههای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و مذهبی ویژه و متاثر از برخورد نخبگان و جامعه ایران با فرهنگ و تمدن غربی بود، مبانی انضمامی و اندیشگی جامعه ایرانی را دچار دگرگونی فراوان کرد. از برجستهترین مواردی که در جریان انقلاب مشروطیت نمود مییابد، دگرگونی و تحول روششناختیای است که این انقلاب، در میان نخبگان بهویژه علمای آن دوران پدید آورده است. بر پایه فرضیه جستار پیش رو، در طی این تحول و شدن، علمای عصر مشروطیت کانون و نقطه مرکزی گفتمان و رویکرد روششناختی خویش را از فقه به سوی علم کلام گرایش دادند. دلمشغولی علمای این هنگام، نگهداشت و پاسداشت ارکان شرع منور در برابر مخالفان، با بهرهگیری از روششناسی علم کلام و آنچه «کلام جدید» نامیده میشود، بوده است. علم کلام بهترین بستر برای واکاوی رویاروییهای علمای این عصر است. این پژوهش با بهرهگیری از رسایل و نوشتههای عصر مشروطه، نشانمیدهد که چگونه علمای آن زمان درگیر نبردی کلامی برای پیراستن ساحت دین از افزودنیها و امور ناصواب بودهاند و این امر را مایه خیر و ثواب دنیا و آخرت خود و جامعه اسلامی میدانستهاند.
کلمات کلیدی: کلیدواژهها: عصر مشروطیت, فقه, کلام جدید, دگرسازی, علمای مشروطهخواه و مشروعهخواه
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1292504/