اسفندیار غفاری نسب - دانشیار، گروه جامعه شناسی و برنامه ریزی اجتماعی، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اجتماعی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
رعنا محمدتقی نژاد اصفهانی - دانشجوی دکتری بررسی مسائل اجتماعی ایران، گروه جامعه شناسی و برنامه ریزی اجتماعی، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اجتماعی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

هدف این مقاله، تامل انتقادی درباره زندگی روزمره زنان از خلال مطالعه تجربه کافه نشینی و بررسی این نکته است که چگونه این امر سبب تغییر در بازتعریف زنانگی شده است. میشل دوسرتو چارچوب مفهومی مناسبی را برای درک تولید فضای شهری و تجربه آن ازطریق فعالیت های روزمره ساکنان یک شهر ارائه می دهد. روش شناسی استفاده شده، مردم نگاری انتقادی است. داده های پژوهش شامل طیف گسترده ای از مشاهده های غیرمستقیم و مشارکتی، یادداشت های میدانی و مصاحبه های ساخت نیافته است که با استفاده از تحلیل تماتیک، سه مقوله مرکزی (کافه به ‍ منزله مکان سوم، زنانگی به منزله تعارض و تجربه زنانگی جدید در فضا) به دست آمد. نتایج نشان می دهند حضور زنان (چه مصرف کننده و چه تولیدکننده فضا) در کافه ها سبب شکل گیری عاملیت انتخاب و کنشگری بیشتری در آنها شده است و تجربه های رهایی بخشی را به دست آوردند که تعریف آنها از زنانگی سنتی را به چالش می کشد. خوانش دوسرتویی این بررسی نشان می دهد زنان در فضاهای عمومی به منزله یک کنشگر فعال حاضر می شوند و به نوعی به مدیریت فضا می پردازند؛ آنها فعالانه در برساخته شدن فضا و هویت جدیدشان سهم دارند و در پی مطالبه گری خود از حق برابری در شهرند.

تجربه, زنانگی, کافه, فضای جنسیتی, مصرف