زینب مشهور - مربی، گروه معماری و شهرسازی، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران

آجرکاری به عنوان هنری دیرین در شکل گیری معماری ایران نقش به سزایی داشته است. این هنر در طی قرنهای متمادی به صورت مستقل یا در ترکیب با سایر مصالح نظیر کاشی و گچ به کار رفته و در اجرای آن، از شیوه ها و نقوش متنوعی استفاده شده است. آجر با فراز و فرود در طول حیات خود، گاهی بسیار مورد اقبال بوده و گاه در مقابل رنگ و لعاب سایر مصالح، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در دهه های اخیر استفاده از این مصالح در شکلدهی به هیبت نهایی بنا کاهش یافته و مصالح دیگری جایگزین آن شده اند. لذا آجر به عنوان مصالحی سنتی برای تداوم حیات خود نیازمند نگاهی نو از نظر طراحی، اجرا و دامنه ی کاربرد است. در همین راستا این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای، قابلیت آجر در اجرای نماهای مدرن را بررسی نموده و با انتخاب نمونه های اجرایی شاخص ایران در ده ههای اخیر، به بررسی کاربرد آجر و نقش آن در شکل دهی به کلیت خارجی بنا و همچنین واکاوی روشهای اجرا پرداخته است. نتایج پژوهش نشان میدهد این مصالح با خاصیت مدولار خود قابلیت اجرای طیف وسیعی از نماهای مدرن و پارامتریک را دارا بوده و علاوه بر این، نماهای پیچیده با دستورالعمل های اجرایی ساده توسط کارگر غیر ماهر به راحتی قابل اجراست و این امر در کاهش هزینه ساختمان نیز موثر است.

آجر، نمای مدرن، آجرکاری پارامتریک