بررسی عملکرد روش های مختلف جبران پراکندگی در ارتباطات فیبر نوری

امروزه جبران پراکندگی در سیستم های ارتباطی مبتنی بر فیبر نوری یکی از مهمترین موضوعات مورد بررسی در صنعت ارتباطات نوری است. زیرا پراکندگی موجود در سیستم های نوری منجر به گسترش پالس شده و ممکن است باعث تداخل نمادین (ISI) شود. در این مقاله تخریب سیگنال در شش مدل مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. جهت جلوگیری از تخریب سیگنال از فیبر جبران پراکندگی (DCF) استفاده شده است. فازهای مورد بررسی شامل قبل از جبران، پس از جبران، پس از جبران و جبران متقارن است. در این پژوهش از سه مدل جبران ساز پراکندگی از قبیل فیبرهای توری مانند (BG)، فیبرهای توری مانند یکنواحت (FBG) و IDCFB استفاده شده است. طول سیستم مبتنی بر فیبر نوری تک مد ۱۰۰ کیلومتر است و سرعت داده ۲/۵ گیگابیت بر ثانیه و ۱۰ گیگابیت بر ثانیه درنظر گرفته می شود. تمام طراحی ها براساس نرم افزار optisystem شبیه سازی شده و متریک های خروجی شامل شاخص کیفیت (Q-factor) و نرخ خطای بیت (BER) است. نتایج حاصل از شبیه سازی نشان می دهد جبران پراکندگی در مدل DCF داریا رویکرد امیدوارکننده ای است.

کلیدواژه ها:

فیبر جبران پراکندگی ، توری های فیبر ، شاخص کیفیت ، آهنگ خطای بیت ، عامل پراکندگی