برنامه ریزی مناطق شهری در نواحی زلزله خیز به منظور کاهش آسیب پذیری از زلزله (مطالعه موردی منطقه جنوب تهران)

شهر تهران مرکز سیاسی اداری کشور، با توجه به تاریخچه زمین لرزه های تاریخی در سده بیستم و وجود گسل های فعال و لرزه خیز در منطقه ای با خطر بالای زلزله قرار گرفته است. با توجه به وضعیت جمعیتی و ساخت و سازهای رو به رشد و تجمع صنایع و کارخانجات و وضعیت طبیعی خاص منطقه ای که تهران در آن واقع شده و اهمیت شهر تهران به عنوان پایتخت کشور و مرکز تصمیم گیری ها و برنامه ریزی ها، مطالعه و بررسی آن از نظر زلزله خیزی وآسیب های احتمالی ناشی از وقوع زلزله ضروریست. در این راستا اندیشیدن تدابیری جهت به حداقل رساندن خسارات ناشی از وقوع زلزله و بروز حوادث آنی آن در پهنه این شهر وسیع مورد نیاز است.