بررسی اثر مکمل یاری سلنیوم بر سطوح بیان تعدادی از ژن های مرتبط با التهاب در بیماران دیابتیک همودیالیزی

سابقه و هدف: آسیب کلیه یکی از شایع ترین عوارض دیابت به شمار می آید که درنهایت می تواند منجر به همودیالیز شود. التهاب، یکی از عوامل موثر در پیشرفت این عارضه است. با توجه به اثرات ضدالتهابی قوی مکمل سلنیوم، هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر مصرف این مکمل بر سطوح بیان ژن های مرتبط با التهاب در بیماران دیابتیک همودیالیزی بود. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی به صورت تصادفی، دوسوکور و کنترل شده با دارونما در ۴۰ بیمار دیابتیک همودیالیزی انجام شد. شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه برای دریافت ۲۰۰ میکروگرم در روز سلنیوم (۲۰ نفر) و دارونما (۲۰ نفر) برای ۳ ماه تقسیم شدند. نتایج: مصرف مکمل سلنیوم به طور معنی داری باعث افزایش بیان ژن فاکتور رشد التهابی (TGF-β) (۰۰۲/۰P= ) شد. این مداخله همچنین سبب کاهش بیان ژن فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-α) (۰۱/۰P=) و کاهش بیان ژن سیتوکین التهابی اینترلوکین یک ((IL-۱ (۰۲/۰P=) گردید. در این مطالعه میزان بیان ژن های فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) (۳۳/۰P= ) و IL-۸)) (۴۵/۰P= ) تحت تاثیر سلنیوم قرار نگرفت. نتیجه گیری: دریافت مکمل سلنیوم طی ۳ ماه در بیماران دیابتیک همودیالیزی اثرات مفیدی بر بیان ژن های مرتبط با وضعیت متابولیک و مربوط به التهاب داشت.

کلیدواژه ها:

Selenium ، Anti-inflammatory agent ، Hemodialysis ، Diabetes ، Inflammation ، TNF-alpha ، TGF-beta ، سلنیوم ، ضدالتهاب ، بیماران دیابتیک همودیالیزی ، التهاب ، TNF-alpha ، TGF-beta